زابل مغموم

مسعود میر

 بدیهی بودن آبی آسمان که اسیر مدرن شدن جامعه شد، قواعد هم تغییر کرد. حالا تونالیته‌های خوش رنگ آسمان می‌تواند روزهای ما را رنگی کند و خاکستری بی‌کرانش، احوالمان را بی‌رنگ. از روزهای پاک و آلاینده‌ها و کلانشهرهای دودزده کم نخوانده‌ایم و نشنیده‌ایم. ده‌ها مرکز برای پایش و کنترل و خلاصه بازگرداندن حرمت آبی به آسمان در این بلاد مشغولند و رئیس یکی از این کارگروه‌ها آخرین وضعیت آلودگی هوا را در ایران تشریح کرده است. حرف‌های دکتر عباس شاهسونی، رئیس گروه سلامت هوا و تغییر اقلیم وزارت بهداشت درباره مرگ تهرانی‌ها به‌علت بیماری‌های ایسکمیک قلبی (IHD) را مرور کرده است و بعد هم گفته کرج، اراک، اصفهان و مشهد شرایط سختی را می‌گذرانند. آلودگی‌های صنعتی و قصه همیشگی خودروهایی که سوخت نه چندان مرغوب را بد می‌سوزانند پای ثابت دلایل این آلودگی‌هاست، اما در میان حرف‌های این مقام مسئول نام شهری به چشم می‌خورد که صنعتی نیست و البته بنا به اقتضای جمعیتش چندان درگیر ترافیک و خودرو هم نشده اما به طرز اعجاب انگیزی عنوان آلوده‌ترین شهر کشور را از آن خود کرده است.
از زابل می‌گوییم که به استناد مدارک و شواهد و به شهادت رئیس گروه سلامت هوا و تغییر اقلیم وزارت بهداشت در سال۱۳۹۹ آلوده‌ترین شهر کشور بوده است. غلظت ذرات معلق کمتر از 2.5میکرون در زابل، تقریبا ۱۲برابر رهنمود سازمان جهانی بهداشت بوده و البته دلیل این حجم آلودگی هوا، توفان‌های گردوغبار در آن منطقه. آسمان آبی برای زابل مغموم رؤیایی دور است...