اهالی امامزاده عبدالله می‌گویند بلاتکلیفی ۱۵ ساله یک پروژه بزرگ سرزندگی را از محله گرفته است
اینجا «گلها» شکوفه نمی‌دهد!
سحر جعفریان
محله امامزاده عبدالله(ع) در ضلع جنوبی نهمین تکه از پازل پایتخت یکی از محله‌های قدیمی، فرسوده و فشرده است؛ محله‌ای با ۲۸ هزار نفر جمعیت که چشم به راه برخورداری از سرانه‌های شهری هستند. سرانه‌هایی که می‌توانند نشاط را به محله بازگردانند و رفاه اهالی را افزایش دهند. مانند مجتمع تجاری «گلها» که قرار بود با بهره‌برداری از آن در یکی از مهم‌ترین معبرهای محلی، دسترسی به بازاری مناسب برای اهالی فراهم شود که سال‌هاست خاک بلاتکلیفی بر آن نشسته. این در حالی است که ساکنان محله و شورایاران، ساخت یک مجتمع تجاری را اولویت نمی‌دانند و از ضرورت سایر سرانه‌های شهری در محله خود یاد می‌کنند. راهی محله امامزاده عبدالله(ع) می‌شوم تا از نزدیک ابعاد مختلف این پروژه نیمه‌کاره را بررسی کنم.
خیابان قدیمی، کم‌عرض و همیشه شلوغ امامزاده عبدالله(ع) را به سمت خیابان شاه‌پروری پیش می‌رویم. درست بعد از آستان امامزاده(ع) و بوستان کوچک «گلها» که صدای هیاهو و بازی کودکانی در آن پیچیده، مجتمع ۵ هزارمترمربعی گلها مقابل دیدگانمان نمایان می‌شود. مجتمعی که سال ۱۳۸۵ عملیات عمرانی‌اش آغاز اما بهره‌برداری از آن آرزویی شد که حسرت افزایش سرانه شهری را تاکنون بر دل اهالی گذاشته است؛ آرزوی دور و درازی که پیگیری‌های شورایاران و نمایندگان محلی درباره آن بی‌پاسخ مانده است. از نرده‌های کوچک در ورودی به داخل مجتمع سرک می‌کشم. مردی میانسال کناری بخاری کوچکی چرت می‌زند. صدای افتادن توپی به داخلی یکی از واحدهای جنوبی مجتمع که پنجره‌ای فولادی و شیشه شکسته رو به بوستان دارد، هوشیارش می‌کند. غرولندکنان بلند می‌شود و می‌گوید: «از دست شما بچه‌ها... این دفعه دیگر توپتان را پس نمی‌دهم تا برای شما عبرت شود.» یکی از پسرها به در ورودی مجتمع نزدیک می‌شود و می‌گوید: «عمو! قول می‌دهم دفعه آخرمان باشد.» «احمد» نگهبان مجتمع از بلاتکلیفی پروژه گلها چیز زیادی نمی‌داند. به همین دلیل به گفتن این جمله بسنده می‌کند: «شاید پیمانکار و شهرداری به توافق مالی نرسیده‌اند که این همه سال پروژه را خاک گرفته است.»
قصه بلند معضلات محله امامزاده عبدالله(ع)
«هادی رحیمی» دبیر شورایاری محله امامزاده عبدالله(ع) در این ارتباط می‌گوید: «در شمار مشکلات محله امامزاده عبدالله(ع) می‌توان از نبود سرانه‌های ورزشی، تفریحی، فرهنگی، شهری و بن‌بست انتهای بزرگراه یادگار امام(ره) یاد کرد که نیمه‌کاره بودن مجتمع گلها نیز یکی از مهم‌ترین آنهاست. مجتمعی که اهالی از ابتدا تمایل داشتند کاربری ورزشی و فرهنگی داشته باشد نه کاربری تجاری که فقط بار ترافیک این خیابان را تشدید می‌کند. این درحالی است که برای پروژه‌ای با این مساحت و مختصات، فضای پارکینگ در نظر گرفته نشده. بنابراین هر کاربری داشته باشد با مشکل تراکم جمعیت مواجه خواهیم بود. مشکلی که تا به حال ۳ پیمانکار نتوانسته‌اند در کنار شهرداری آن را رفع کنند.» رحیمی تأکید می‌کند: «نزدیک‌ترین پارکینگ به محدوده امامزاده عبدالله(ع) در خیابان ۳۰ متری جی واقع شده است که حدود ۲۰ دقیقه فاصله زمانی دارد. مدیریت شهری جدید و اعضای شورای اسلامی شهر در بازدیدهایی که از مجتمع داشته‌اند اولویت‌دار بودن آن را تأیید کرده و پیشروی آن را در دستور کار قرار داده‌اند.»
مجتمع تجاری بدون پارکینگ
سالمندان داخل بوستان بر روی نیمکت‌های رنگ و رو رفته فلزی نشسته‌اند و با هم گفت‌وگو می‌کنند. «اصغر کرمیان» یکی از آنها که ساکن محله نیز است می‌گوید: «ساختمان به این بزرگی بیشتر از ۱۵ سال است اینجا جا خوش کرده. اگر پروژه مشکل‌داری است چرا مجوز ساخت‌وساز گرفته و اگر مشکلی عمرانی ندارد چرا به بهره‌برداری نمی‌رسد؟ محله ما جزء محله‌های محروم از نظر سرانه‌های مختلف شهری است که باید فکری به حالش کرد نه اینکه پروژه‌ها در آن رها شوند.»
«فتح‌الله یاری» از اهالی معتقد است: «پروژه به این بزرگی پارکینگ ندارد. تصور کنید اگر افتتاح شود ترافیک در این خیابان غوغا می‌کند. آن هم با وجود بازار میوه و تره‌بار که تازگی‌ها افتتاح شده و ترافیکش حسابی سر و صدای اهالی را درآورده است. به نظرم باید کمی بیشتر در جانمایی پروژه‌ها دقت کنند. آخر در این محله متراکم و فشرده، جایی برای مجتمع تجاری بیش از ۳۰۰ واحد بدون پارکینگ نیست. گذشته از این موارد، نمای محله را برهم زده است. یک روز گونی اطراف آن می‌کشند. روز دیگر داربست نصب می‌کنند. یک روز هم همه را جمع‌آوری می‌کنند.»
اینجا چهارراه بلاتکلیفی است
«ابوالفضل رضایی» بساط فروش، لباس‌های گرم و زمستانی‌اش را در بوستان پهن کرده و منتظر مشتری است. این طرف و آن طرف را نگاه و به خیابان روبه‌روی مجتمع گلها اشاره می‌کند و می‌گوید: «پروژه‌ای تجاری و بزرگ درست آن روبه‌رو واقع شده که سال‌هاست نیمه‌کاره باقی مانده. آن پروژه جزء منطقه ۱۰ محسوب می‌شود اما به هر حال مجاورت پروژه‌های نیمه‌کاره سرزندگی محله را می‌گیرد و جایی برای احساس تعلق نمی‌گذارد. اهالی فکر می‌کنند مسئولان به آنها اهمیت نمی‌دهند.» می‌خندد و ادامه می‌دهد: «تلخ است اما به سبب همین پروژه‌های نصفه و نیمه اسم این تقاطع را گذاشته‌ایم چهارراه بلاتکلیفی! »
«یحیی صادقی» نزدیک به ۷۰ سال ساکن محله است. او از گذشته‌های دور می‌گوید: «زمین مجتمع گلها بیش از ۵۰ سال پیش کارخانه تولید رب گوجه‌فرنگی را در خود جا داده بود که بعد از ورشکستگی مالک آن، مدتی متروک باقی ماند. تا حدود ۱۵ سال پیش که بیل و کلنگ این مجتمع تجاری را زدند و ۳ پیمانکارآمد و رفت ولی با شهرداری به توافق نرسید. هرچه پیگیری می‌کنیم پاسخ روشنی پیدا نمی‌کنیم.»
در همینه زمینه :
