چولی‌بافی

چولی در واقع همان سبدهای آبکش و ملاقه‌هایی است که برای آبکش کردن برنج از آنها استفاده می‌شود که امروزه ظروفی از جنس  روی و پلاستیک جای آنها را گرفته است. چولی‌بافی در خراسان‌شمالی به ثبت ملی رسیده و مهر اصالت نیز دریافت کرده است اما غبار فراموشی بر چهره این هنر اصیل نشسته. موسی‌الرضا فخرانی هم‌اکنون تنها استادکار چولی‌باف است. او با ۷۳سال سن دغدغه دارد که نکند با نبود او چولی‌بافی هم از بین برود و امیدوار است هم‌اکنون شاگردی داشته باشد تا با رغبت به او بافت چولی را آموزش دهد. برای بافت چولی باید از ترکه‌های بیدی که در این نواحی به نام بید چولی معروف است، استفاده کرد که این بید نوعی بید خاص و مختص اطراف گرمه و جاجرم است. از اواخر آبان تا شب عید از ترکه‌های جمع‌آوری شده چولی بافته می‌شود. معاون صنایع‌دستی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان‌شمالی با بیان اینکه چولی‌بافی خراسان‌شمالی نیاز به کمک فوری دارد، می‌گوید: در پی برگزاری دوره آموزشی برای علاقمندان به این هنر هستیم و قصد داریم به‌صورت استاد – شاگردی چوله‌بافی را آموزش دهیم. محمدرضا قهرمانیان می‌افزاید: پس از تقویت این رشته قصد داریم تا بافت اشیای تزئینی و دیگر ظروف از ترکه‌های بید نیز در کنار چولی بافته شود تا مخاطبان بیشتری را جذب کنیم.