
استقلال و4سؤال
در مورد عملکرد آبیها در شروع فصل جدید، پرسشها و ابهاماتی وجود دارد

بهروز رسایلی
فقط 6 هفته از شروع لیگ بیستویکم فوتبال گذشته و این بازه زمانی، برای هر قضاوتی زود است. با این حال نگاهی گذرا به شرایط استقلال، دستکم چند پرسش و ابهام را به ذهن متبادر میکند که میتوان آنها را در یک مطلب گنجاند.
این تیم مربی ایتالیایی دارد؟
فرهاد مجیدی از زمان بازگشتش به استقلال در میانههای فصل گذشته بهشدت اصرار داشت که یک دستیار ایتالیایی به کادر فنی او اضافه شود. نام این دستیار گابریل پین بود و روند حضورش در ایران به قصه هزار و یک شب تبدیل شد. مددی، مدیرعامل پیشین استقلال بارها پیشنویس قرارداد را برای پین فرستاد و هر مرتبه در مسیر توافق، مشکلاتی بهوجود آمد. طولانی شدن حضور مربی ایتالیایی در تهران، موجب ناخشنودی فرهاد مجیدی بود. در این شرایط انتظار میرفت با حضور پین، استقلال زیر و رو شود و بهترین و فنیترین فوتبال ایران را به نمایش بگذارد. با این حال منصفانه باید گفت در فصل جدید و با وجود پیوستن مرد ایتالیایی به استقلال، همچنان خبری از نمایشهای باکیفیت و مورد انتظار در این تیم نبوده است. استقلال حتی در 3 مسابقه نخست که برنده بود هم خوب بازی نمیکرد، چه برسد به 3 مسابقه بعدی که با توقف این تیم همراه شد. هرچند بهتر است برای قضاوت، کمی بیشتر منتظر بمانیم.
آرمان رمضانی چرا بازی نمیکند؟
کادرفنی استقلال بعد از جدایی شیخ دیاباته و مهدی قائدی، تمرکز زیادی روی جذب مهاجم و تقویت خط حمله داشت. بر این اساس امین قاسمینژاد، محمدرضا آزادی و 2 خارجی به نامهای کوین یامگا و رودی ژستد جذب شدند. ارسلان مطهری و آرمان رمضانی هم که از قبل مانده بودند. هماکنون و تا پایان هفته ششم، به همه این نفرات کموبیش بازی رسیده، غیراز رمضانی. آرمان خرید اختصاصی خود فرهاد بود که با وجود همه مخالفتها انجام شد. اتفاقا اصرار مجیدی به بازی کردن رمضانی باعث شد او یکی دو گل خوب بزند، کمی خودباوری پیدا کند و حتی تا آستانه باز کردن دروازه الهلال پیش برود. با وجود این حالا رمضانی حتی در اولویت پایینتری نسبت به محمدرضا آزادی قرار گرفته است. آن زمان که بازی دادن آرمان عجیب بود، مجیدی این کار را انجام میداد. حالا که هواداران او را پذیرفتهاند، حتی با محرومیت ناگهانی 2 مهاجم خارجی هم به رمضانی بازی نمیرسد.
ناراحتی وریا بابت چیست؟
مدتهاست که شایعات زیادی در مورد مطلوب نبودن روابط فرهاد مجیدی و وریا غفوری به گوش میرسد. دامنه حرف و حدیثها تا حدی است که از «قهر» طرفین هم سخن گفته میشود. حتی اگر هیچکدام از اینها را باور نکنیم، اظهارات بحثبرانگیز غفوری بعد از پایان بازی با گلگهر جای تامل دارد. این بازیکن به صراحت اعلام کرد از درون تیم تحت فشار است و وقتی از او در مورد نقش کادرفنی در این مورد سؤال شد، وریا سکوت کرد. فراموش نکنیم در بازی قبلی هم مجیدی به صراحت گفته بود غفوری سرما خورده و غایب است، اما این بازیکن اظهارات سرمربی را تکذیب کرد و نیمه دوم دیدار با نساجی به زمین رفت! ناراحتی غفوری از چیست؟ سؤال مهمتر اینکه آیا واقعا این شرایط به استقلال لطمه نمیزند؟
فرهاد کی حرف فنی میزند؟
3 مساوی و 3 مصاحبه بد؛ فرهاد مجیدی در بازی با فجرسپاسی از حضور غیرمجاز تماشاگران در ورزشگاه گلایه کرد و گفت: «زشتترین گل فصل را خوردیم.» او در بازی با نساجی بیخود و بیجهت به قضاوت علیرضا فغانی گیر داد و در دیدار با گلگهر هم اتفاق رخ داده برای یامگا و ژستد بهانه مناسب را برای اظهارات غیرفنی در اختیار مجیدی قرار داد. همچنین اصرار این مربی بر نمایشهای باکیفیت استقلال هم خلاف چیزی است که اغلب ناظران میبینند. در هر صورت انتظارها از مربی تیم بزرگی مثل استقلال این است که وقتی نتیجه نمیگیرد کمی فنیتر حرف بزند. ادامه این شرایط به سود فرهاد نخواهد بود و ممکن است حوصله حامیان او را هم سر ببرد.
سوژه روز
کارشناسان حزب باد!
تحلیلهای چند هفته پیش در مورد پرسپولیس و استقلال، حالا برعکس شده است
بعد از پیروزی پرسپولیس برابر نفت آبادان، شاهد انبوهی از اظهارنظرهای مثبت و آنچنانی از پیشکسوتان این باشگاه هستیم؛ مصاحبههایی که هرکدام با شدت و حدت بیشتری پرسپولیس را قهرمان مسابقات این فصل لیگ برتر میدانند و عقیده دارند «دبل هتتریک» بسیار در دسترس است. فراموش نکنید خیلی از این دوستان همان کسانی هستند که بعد از3 نتیجه نامطلوب پرسپولیس در هفتههای گذشته، حسابی مشغول انتقاد از این تیم بودند و بعضا حتی از خطر بازگشت به دوران افول اوایل دهه 90 سخن میگفتند. حالا اما در پی تنها یک پیروزی که با یک گل اختلاف بهدست آمده، ورق برگشته و همه آدمهای ناامید دارند با آب و تاب از قهرمانی سخن میگویند. با تمام این تفاسیر، حقیقت آن است که نه آن یأس و دلسردی دیروز تناسب چندانی با واقعیت داشت و نه این عطش و اشتیاق امروز مبتنی بر دادههای حقیقی و منطقی است.
متأسفانه گروهی از کارشناسان و پیشکسوتان فوتبال ایران نگاهی بسیار ساده و سطحی به مسابقات دارند و صرفا با یکی دو نتیجه، نظراتشان را 180 درجه تغییر میدهند. کارشناسیهای برخی از این رفقا (مسلما نه همه آنها) بستگی شدیدی به جهت وزش باد دارد. این آفت فقط محدود به اردوگاه پرسپولیسیها نیست، چرا که بین استقلالیها هم چنین مسئلهای را میبینیم. اوایل فصل که تیم فرهاد مجیدی چند پیروزی خوب بهدست آورد، همه حرف از قهرمانی میزدند، اما با دو سه نتیجه مساوی، نظرها برگشته و کار حتی به جایی رسیده که یکی از عزیزان استقلال را با تیمهای محلی مقایسه کرده است!
به هر جهت در مورد پرسپولیس باید به این نکته اشاره کرد که نمایش این تیم برابر نفت آبادان خیلی بهتر از مسابقات قبلی بود، اما هنوز این هم برای قهرمانی قطعی کافی نیست. پرسپولیس در این مسابقه، برابر حریفی که شاید هیچ ارادهای برای حمله کردن نداشت حداقل 3 موقعیت گل داد که 2 تا از آنها روی اشتباهات وحشتناک در ساختار دفاعی سرخها رقم خورد. اگر یکی از این توپها گل میشد، بیگمان خیلی از اظهارنظرهای امروز هم وجود نمیداشت. واقعیت آن است که پرسپولیس هنوز از نظر بضاعت انسانی یک سر و گردن بالاتر از رقباست و بخت مسلم قهرمانی به شمار میآید، اما اشکالات این تیم مخصوصا در بحث دفاعی باید رفع شود. بدون ایمنسازی در این فاز، شاید رؤیای ششمین قهرمانی پیاپی قرمزها به آسانی پر بکشد.