پشت‌کردن به قهرمان

خالی‌ماندن حدود 10هزار صندلی در ورزشگاه آزادی، علامت سوال بزرگ بازیکنان پرسپولیس در آخرین مسابقه لیگ برتر بود. سکوهای روبه‌روی جایگاه ساعت‌ها قبل از شروع بازی به تسخیر هواداران درآمد و انتظار می‌رفت قبل از سوت شروع نبرد با سپیدرود، آزادی یک‌دست قرمزپوش باشد، اما حتی برگزاری جشن قهرمانی نیز نتوانست همه سکوهای این ورزشگاه را در آخرین دیدار خانگی پرسپولیس در لیگ برتر هفدهم به‌طور‌کامل پر کند. جز دو دربی رفت‌و‌برگشت که تقریبا نیمی از سکوهایش در اختیار رقیب سنتی قرار داشتند، تیم برانکو این فصل نه در لیگ برتر و نه در لیگ قهرمانان آسیا بازی در مقابل 80هزار هوادار خودی را تجربه نکرده است. آن‌ها در لیگ درخشان نتیجه گرفته‌اند و برای دومین سال متوالی عنوان قهرمانی را به‌دست آورده‌اند. با چنین نتایجی انتظار می‌رود این تیم هر هفته جمعیت بسیار زیادی را به سکوهای آزادی بدوزد، اما در فوتبال تیم‌های هجومی و بدون جام از برنده‌های محافظه‌کار جام‌های قهرمانی پرتماشاگر هستند. مقایسه میزان تماشاگران پرسپولیس در سه‌سال گذشته به‌وضوح نشان می‌دهد این جام‌ها نیستند که تماشاگران را برای حضور در ورزشگاه‌ها ترغیب می‌کنند. پرسپولیس در لیگ پانزدهم قهرمان لیگ نشد، اما به‌شدت جذاب و شورانگیز فوتبال بازی می‌کرد. حتی فصل گذشته بعد از شکست در شهرآورد، قرمزها سکوهای آزادی را برای مسابقه با سپاهان کاملا پر از هوادار کردند، اما در این فصل میزان استقبال از دیدارهای خانگی این تیم چندان امیدوارکننده به نظر نمی‌رسد. در لیگ قهرمانان 2018، استقلال پرتماشاگرترین تیم فوتبال ایران بوده و این سبقت تاریخی، برای هواداران پرسپولیس خوشایند نیست. 
تکرار قهرمانی در لیگ و سرگروهی در آسیا، پرسپولیس را در وضعیتی رویایی قرار‌داده، اما چرا تماشاگرها احساس نمی‌کنند که باید به هر قیمتی خودشان را برای تماشای این تیم به ورزشگاه برسانند؟ فاصله‌گرفتن نمایش‌های این تیم از جذابیت، تنها یکی از دلایل این اتفاق است. نباید از یاد برد که تیم برانکو حالا ستاره‌های کم‌تری را نسبت به دو فصل گذشته در اختیار دارد. نام ستاره‌هایی مثل سروش رفیعی، رامین رضاییان و مهدی طارمی، تماشاگران زیادی جذب می‌کرد، اما ترکیب اصلی این فصل پرسپولیس کمی متوسط‌تر از گذشته به نظر می‌رسد و این موضوع نیز به سهم خودش روی کاهش استقبال از دیدارهای خانگی سرخ‌پوشان تاثیر گذاشته است. 
علاوه‌بر این، در فوتبال ایران «حساسیت» بازی‌ها یک  فاکتور کلیدی در جذب تماشاگر است. قهرمانی پرسپولیس از شروع فصل تقریبا مسجل‌بوده و طرفداران این باشگاه به‌ندرت احساس کرده‌اند که تیم‌شان در یک مسابقه حیاتی به حمایت جدی آن‌ها نیاز دارد. موفقیت‌های این چند سال، درست مثل بعضی از بازیکنان، بخشی از هواداران باشگاه را نیز «اشباع» کرده و انگیزه حضور همیشگی در صحنه را از آن‌ها گرفته است. در لیگ قهرمانان آسیا، قیمت بالای بلیت‌ها نیز تماشاگران پرسپولیس را دلسرد‌کرده و میان آن‌ها و تیم محبوب‌شان فاصله به‌وجود آورده است. چند سال قبل رایگان‌شدن بلیت‌ها با تلاش خودنمایانه چهره‌های خاص، تماشاگران بسیار زیادی را به بازی‌های آسیایی پرسپولیس در آسیا کشاند، اما بعد از مدتی قرمزها به بلیت‌های بدون هزینه عادت کردند و به همین خاطر از حضور در دیدارهای گران‌قیمت تیم‌شان در آسیا چشم پوشیدند. 
مسابقه برگشت با الجزیره امارات، آخرین میزبانی فصل سرخ‌پوشان پایتخت را رقم خواهد زد. آن‌ها این‌بار بیشتر از همیشه به تماشاگران‌شان نیاز دارند. اگر جشن قهرمانی لیگ در دل یک بازی تشریفاتی برگزار شد، جدال حساس با الجزیره سرنوشت آسیایی تیم را مشخص خواهد کرد. حساسیت فزاینده این نبرد، احتمالا بسیاری از پرسپولیسی‌ها را برای حضور در ورزشگاه آزادی مجاب خواهد کرد، اما  شاید باشگاه هم بتواند با کاهش قیمت بلیت‌ها برای علاقه‌مندان به تیم برانکو کارت‌دعوت بفرستد. اگر تماشاگران پرسپولیس به اهمیت‌شان برای تیم پی ببرند، آزادی برای اولین و آخرین‌بار در این فصل تماما قرمزپوش خواهد شد.