دیالوگ/ از کرخه تا راین
ابراهیم حاتمی‌کیا
داد می‌زدید کربلایی‌هاش بسم‌الله! زیارت قبول! به اینام یاد بدین دست خالی جنگیدن رو. حالا دیگه نه شما اونجایین، نه من. هر دومون اینجاییم. چه فرقی کرد؟ حالا من ریه‌ام رو از دست دادم، تو پاهاتو، آقا سعید چشماشو...
در همینه زمینه :
