آرزوهای بزرگ برای بچه‌های کوچک

یاور یگانه- روزنامه‌نگار

فرشته طائرپور که سه‌شنبه هفته گذشته در 69سالگی در اثر ابتلا به کرونا جان سپرد، تهیه‌کننده چند فیلم موفق سینمای کودک در اواخر دهه60 و اوایل دهه70 بود. او تهیه‌کننده فیلم‌های موفق و خاطره‌انگیزی مثل «گلنار»(1367)، «پاتال و آرزوهای کوچک»(1368) و «مدرسه پیرمردها»(1370) بود و سهم مهمی در رونق سینمای کودک در آن سال‌ها داشت. طائرپور که فارغ‌التحصیل رشته ادبیات انگلیسی بود، پیش از ورود به جرگه سینماگران، ترجمه یا نگارش داستان‌های کودکانه را تجربه کرده بود. همین آشنایی با ادبیات کودک و سابقه کار در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان او را در تهیه فیلم‌های کودک یاری داد. او از رؤیابافی‌های ذهن کنجکاو کودکان خبر داشت و خوب می‌دانست چطور توجه مخاطبان بازیگوش و سر به هوایش را به‌دست آورد. همانطور که تماشاگران کوچک آثار طائرپور قد می‌کشیدند و بزرگ می‌شدند، او هم به‌دنبال تهیه و تولید فیلم‌هایی رفت که بازتاب دغدغه‌های ذهن نوجوانان باشد. حاصل این نگاه تهیه فیلم «نان و شعر»(1372) براساس داستان‌های مجید نوشته هوشنگ مرادی کرمانی بود. با اینکه تا چند سال پس از «نان و شعر» طائرپور به سراغ سینمای کودک نرفت، اما همچنان می‌شد رد معصومیت یا شیطنت‌ کودکانه را در فیلم‌های «پسر مریم»(1377) و «یکی بود یکی نبود»(1379) که تهیه‌کنندگی‌شان را برعهده داشت تشخیص داد. او با تهیه فیلم «زن دوم»(1386) و مشارکت در نگارش فیلمنامه آن نشان داد که به مسائل و موضوعات اجتماعی نیز علاقه‌مند است و دغدغه کار در این حوزه را دارد. او این علاقه را با تهیه فیلم «آینه‌های روبه‌رو»(۱۳۸۸) که به موضوع تراجنسیتی‌ها می‌پرداخت پی گرفت و تهیه‌کنندگی «سازهای ناکوک»(۱۳۹۶) نشان داد که مسائل و مصائب مختلف جامعه او را به سمت سینمای اجتماعی سوق داده است. البته او در سال1388 با تهیه فیلم «نخودی» و مشارکت در نگارش فیلمنامه آن بار دیگر به سینمای کودک رجعت کرد، اما این‌بار نتوانست موفقیت‌های قبلی‌اش را تکرار کند. طائرپور در فعالیت‌های صنفی هم مشارکت فعال داشت و در فضای مردانه مدیریت سینما مورد احترام بود. هرچند، همچون هر شخصی که پا به میدان کارهای اجرایی و مدیریتی می‌گذارد، همه کارها و تصمیماتش مورد تأیید همگان نبود و حتی در همین ماه‌های اخیر انتقاداتی به او شد. با این حال، طائرپور در سینمای ایران، چه در بخش تهیه و تولید و چه در امور صنفی، فردی اثرگذار بود و زندگی حرفه‌ای پر باری داشت. یادش گرامی.