از شرق به پردیس، از غرب به گرمدره

فاطمه عباسی

از سال گذشته که دولت اعلام کرد صاحبخانه‌ها برای رعایت حال مستأجران در دوران کرونا باید اجاره‌خانه‌ها را حداکثر 25درصد افزایش دهند، تا همین امروز که اجاره‌ها بین 50 تا 100درصد افزایش داشته، کمتر صاحبخانه‌ای بوده که به این قانون عمل کرده باشد و اگر مستأجری هم اعتراض کرده، مجبور شده خانه را خالی و به محله یا حتی شهر دیگری کوچ کند. از اینکه اصلا به چه علت هر سال اجاره خانه باید افزایش پیدا کند درحالی‌که صاحبخانه در طول سال هیچ امکاناتی به آن خانه اضافه نکرده و حقوق و دستمزد مستأجر هم تکان چندانی نخورده و توانی برای پرداخت مبالغ مورد نظر مالک ندارد که بگذریم، این جابه‌جایی‌ها و کوچ مستأجران به محله‌های پایین‌تر یا به شهرها و شهرک‌های اطراف، در واقع چیدمان اجتماعی شهرها را تغییر داده و ساختار شهری دستخوش تحولاتی نه‌چندان خوشایند شده است.
 آمارها از کوچ اجاره‌نشین‌های شرق تهران به شهر‌هایی مثل پردیس، رودهن، بومهن و دماوند خبر می‌دهند. در غرب تهران هم مستأجران از محله‌هایی مثل پونک، جنت‌آباد و شهرزیبا به مقاصدی همچون منطقه۲۱، گرمدره و حتی حواشی کرج نقل مکان می‌کنند. البته این فقط مشکل ساکنان شهر تهران نیست و بیشتر شهرهای بزرگ با چنین معضلی دست و پنجه نرم می‌کنند. شهرها روزبه‌روز از آدم‌ها خالی‌تر می‌شود و شهرهای کوچک حاشیه‌ای سکونتگاه سرریز جمعیتی است که به اجبار سکونت در این مناطق را انتخاب کرده‌اند؛ شهرها و شهرک‌هایی که خدماتشان برای تعداد مشخصی از آدم‌ها طراحی شده و افزایش جمعیت در این مناطق می‌تواند آسیب‌های اجتماعی و شهری بسیاری را به همراه داشته باشد.