یادداشت
مهندسی مدیر و سازنده‌ای بی‌ادعا
جلال صادقی- مجری طرح تالار جدید مجلس شورای اسلامی
زمانی که صحبت از عمر پربرکت می‌شود، به‌راستی نمونه بارز آن، زندگانی پربار مرحوم آقای مهندس علیرضاتابش است. نزدیک به نیم‌قرن حضور در صحنه ساخت‌وساز کشور و مدیریت ساخت ده‌ها بیمارستان، صدها خانه مسکونی، صدهاهزار خانه روستایی، حضور در بازسازی مناطق جنگ‌زده، حضور مستمر در ده‌ها مرتبه بازسازی مناطق سیل‌زده و حضور مستمر در بازسازی چندین منطقه زلزله‌زده، ایشان را تبدیل به فردی کرده که به یقین در تاریخ معاصر نادر است.
ایشان نه‌تنها مدیری بسیار توانمند بودند، استانداری 3استان را برعهده داشتند، معاون وزیر در 2وزارتخانه و سال‌ها رئیس بنیاد مسکن بودند، بلکه مهندس بی‌نظیری بودند. در زمینه معماری، به‌ویژه معماری بیمارستان‌ها و اماکن مذهبی آنچنان درست ارائه طریق می‌کردند که گویی علاوه بر تخصص‌شان یک معمار تحصیلکرده هستند. آنچنان معرق و مقرنس و رسمی‌بندی و یزدی‌بندی را می‌دانستند که گویی یک معمار سنتی هستند. هنر در ساختمان را به اندازه بسیاری از هنرمندان می‌دانستند، نگارش خط در ساختمان را آنچنان تصحیح می‌کردند که گویی خود خطاط هستند. با وجود این میزان دانش و تجربه، برای نظر کارشناسان اهمیت ویژه قائل بودند و هیچ‌وقت درنظر خود پافشاری نمی‌کردند. از این‌رو همیشه در پروژه‌ها هیأت راهبری تشکیل می‌دادند و به‌نظر جمع و نظر کارشناسی احترام ویژه قائل بودند. در این زمینه و هنگام ساخت بنای مجلس جدید، خاطره‌ای دارم که خالی از لطف نیست.
نیمه دوم دهه80 بود و ساختمان تالار جدید مجلس را می‌ساختیم. بنده مجری طرح بودم و ایشان معاون وزیر مسکن و شهرسازی و رئیس بنده. در مقطعی که نمای بیرونی تالار را که توسط مرحوم مهندس سردارافخمی، شیشه‌ای طراحی شده و شیشه انعکاس نور آزاردهنده در اطراف بنا ایجاد کرده بود و از شیشه (البته در مشورت با مرحوم سردارافخمی) منصرف شده بودیم، از من خواستند مدیریت مسابقه معماری بازطراحی نمای هرم را به یکی از وزرای سابق واگذار کنیم. 18معمار مطرح کشور در آن زمان در مسابقه شرکت کردند و در آخر طرحی که گسترده گنبد مسجد جامع یزد بود، توسط مدیر مسابقه انتخاب شد. طرح هرچند که به‌تنهایی زیبا بود ولی قرارگیری آن در میدان بهارستان مناسب نبود. بنابراین به ایشان گفتم این طرح مناسب اینجا نیست و آن‌را اجرا نمی‌کنم. گفتند که طرح را به رئیس وقت مجلس ارائه کرده‌اند و مورد پسند ایشان هم قرار گرفته است. یک ساعتی بحث کردیم. تاحدودی دلخور شدند و رفتند. نیم‌ساعت نشده بود که زنگ زدند و گفتند با آقای ناطق نوری که آن زمان رئیس مجلس بودند، صحبت کرده‌ام، جلسه‌ای بگذارید و کارشناسان را دعوت کنید تا موضوع را صحبت کنیم. کارشناسانی که در هیأت راهبری، ما را کمک می‌کردند همگی از معماران بنام کشور بودند؛ ازجمله آقایان حسین شیخ زین‌الدین، عبدالرضا ذکایی، کامبیز ناظرعمو، شجاع جزایری و زنده‌یادان هادی میرمیران، بهروز احمدی و حسن متقی. با همگی صحبت کرده و به جلسه‌ای دعوت کردم. در آن جلسه بیش از 2ساعت بحث و گفت‌وگو شد و درنهایت فرمودند هرچه کارشناسان درست می‌دانند آن انجام شود. در آن جلسه یک‌بار دیگر نشان دادند که همیشه نظر کارشناسان را بر نظر شخصی خود اولی می‌دانند.
روح‌شان شاد و راه‌شان ان‌شاءالله مستدام
در همینه زمینه :
