30‌تیر را زندگی کنیم

 محمدباقر فرهند| مدیر روابط عمومی شهرداری منطقه 12 :

ساعت حدود 9شب بود، از کنار موزه بانک سپه به سمت سی‌تیر در حال حرکت بودم؛ یادم می‌آید آن روزها در شهرداری تهران تازه استخدام شده و یک دنیا حس خوب داشتم، حرفی به اندازه 13سال پیش، در تقاطع سی‌تیر ایستادم تا تاکسی احتمالا از آنجا رد شود و من را به سمت میدان حر برده تا آنجا به انقلاب و سپس منزل بروم، هنوز لحظاتی نگذشته بود که در ابتدای سی‌تیر، تاریکی وهم‌انگیزی سرتاسر وجودم را گرفت و قبل از آنکه بتوانم خودم را پیدا کنم، توسط 2 نفر که از درون خیابان به سمت من دویدند مورد حمله قرار گرفتم و در کسری از دقیقه وسایل من به سرقت رفت و سارقان نیز در تاریکی و خلوتی سی‌تیر گم‌شدند.
گویا سی‌تیر از سی‌تیر به من شلیک شد.

سال‌ها گذشت تا دست روزگار و در مسیر ارتقای شغلی، من کارمند منطقه 12شدم و افتخار خدمت به‌عنوان مدیر روابط عمومی قلب تهران را یافتم؛ قلبی که آن روزها بیماری شب‌مردگی داشت و امروز دیگر چنین نیست. آری خیابانی که سالیانی دورتر، کمتر کسی از آن به‌عنوان خیابان ادیان و موزه‌ها و تاریخ و حتی غذا نام می‌برد، امروز زنده شده بود. بوی زندگی می‌داد، نه کالباس و سوسیس در آن می‌فروختند و نه روغن‌های داغ بدبو را روی زمین روانه می‌کردند!  سی‌تیر دیگر یک خیابان تاریک و مرده نبود که هرازچند گاهی عده‌ای معدود به آنجا بیایند تا در طول روز شاید موزه‌ها را رفته و در پارک معلم استراحت کنند یا حتی به گل رضائیه بروند و در دل تاریخ چای بنوشند! خیابان سی‌تیر این روزهایش را دیگر فراموش نخواهد کرد.

مکان رویدادی ویژه که به همت مدیریت شهری تبدیل به پاتوق فرهنگی- هنری و اقتصادی در راه احیای زندگی شبانه در قلب تهران شده و امنیت در آن تا پاسی از شب برای خانواده‌ها و رهگذران فراهم است.  خیابانی که موزه‌ها در آن فعال هستند و توریست‌های داخلی و خارجی حتما از آن بازدید می‌کنند. معبری که در آن شما می‌توانید غذایی سالم در کنار تاریخ میل کنید بی‌آنکه نگران آلودگی و حواشی بعدش باشید. خیابان سی‌تیر، مرکز تاریخ‌ساز ایران معاصر این ایام را به لطف محبت و اعتماد شهروندان به خادمان خودشان در مدیریت شهری تهران که با امید به فردای بهتر و تلاش به‌دنبال ایجاد نشاط و سرزندگی در شهر هستند، می‌گذراند.  مرکزی که روزگاری در تاریکی و سختی مداخلات تلخ می‌رفت تا گم شود و سرمایه‌های انسانی و اجتماعی خود را به‌دست فراموشی بسپارد، دیگر چنین نیست، از بزرگان هنر تا موسیقی در آن ساکن هستند. از استاد چکناواریان تا مرحوم هفتوان در آنجا ساکن شدند.

 تلخی آن شب سرد و سخت در ابتدای سی‌تیر، امروز دیگر برای ‌من و بسیاری از خانواده‌های تهرانی و ایرانی معنایی پیدا نمی‌کند. حس خوب امنیت در کنار جنب و جوش شهروندان  به همراه حضور دیگر دستگاه‌های خدمت‌رسان، وصف‌ناپذیر است.  دقایقی که من و همکارانم حسب وظیفه حرفه‌ای خود در احیای این کالبد با افتخار و بی‌منت زحمات زیادی متحمل شده‌ایم و برای آنچه در میان این همه نامهربانی به شهر و شهروندان، طعنه‌ها، کنایه‌ها و حواشی با همه مشکلات در آنجا می‌گذرانیم و دیدن شادمانی و شور و بازگشت زندگی شهروندان به این جغرافیای بی‌نظیر هویتی- تاریخی و تفریحی، از همه تلخی‌های گذشته‌اش ما را بی‌نیاز می‌کند، بهترین پاداش خدمت است.

سی‌تیر این روزها دیگر فقط یک خیابان ساده نیست، هر چند که نقدهایی نیز دارد اما باید صادقانه گفت: زندگی در آن جریان دارد، با همه عناصرش و با همه آدم‌هایی که یاد گرفته‌اند هر جا مردم در آن شادی و حس زندگی می‌کنند، آنجا را مخدوش در تصاویر معکوس نشان دهند یا نرفته قضاوت کنند.  امروز سی‌تیر گل می‌دهد به پاس زندگی ادیان آسمانی، به پاس گل رضائیه‌اش، به پاس موزه‌های بی‌نظیرش و به پاس غذاهای لذیذش، امروز سی‌تیر مفهوم یک طرح موفق شهری برای بازگشت و احیای زندگی در قلب خسته تهران است. زندگی که می‌رفت تا در دل بسیاری از گمشده‌هایمان، ناپدید شود. سی‌تیر با همه نقدهایی که دارد در حال تلاش برای تبدیل شدن به یک برند گردشگری در قلب طهران، این کالبد ویژه و محل تولد پایتخت است. به احترام مردم و برای مردم به مرکز گردشگری طهران قدیم .