در آرزوی روستا

ستاره حجتی- خبرنگار

می‌خواهیم دوباره روستا شویم. باید چه کسی را ببینیم؟ باید به کجا پناه ببریم؟ این جمله‌ها را محمد از اهالی محله چالشتر شهرکرد می‌گوید؛ محله‌ای که ۲۵سال پیش یکی از روستاهای مجاور شهرکرد به حساب می‌آمد. او که خودش را ۵۶ساله و دامدار معرفی می‌کند، ادامه می‌دهد که روی دامداری پدری‌‌اش کار می‌کند، اما در سیستم شهری برای حمل‌و‌نقل احشام، تراکتور و مانند آن مشکل دارد. به گفته او و بسیاری از اهالی، زمین‌های روستایی به خیابان‌های آسفالت تبدیل شده است، اما این منطقه هیچ المانی از زندگی شهری را ندارد و با این شرایط بهتر است دوباره روستا شود.

کمترین خدمات در ناحیه 4شهرداری
خداداد یکی دیگر از اهالی شهرکرد است. او جوان است و در محله مهدیه زندگی می‌کند. خداداد می‌گوید: از زندگی شهری فقط تعرفه‌های آب و برق آن به ما رسیده است. من کوچک بودم که روستایمان به شهر ملحق شد. آن زمان من و بچه‌های هم‌سن‌و‌سالم نمی‌دانستیم الحاق چیست. فقط از اینکه شهری شده‌ایم، خوشحال بودیم. در خانه همه حرف شهر شدن بود، اما بعدها متوجه شدیم چه بلایی به سرمان آمده است. محل زندگیمان بزرگ شد، اما آرامش و امکانات‌مان کم. هزینه‌هایمان بیشتر از روستاییان است در حالی که عملا همچنان در روستا زندگی می‌کنیم. من وقتی بچه بودم در زمین و تپه‌های طبیعت خدا بازی می‌کردم، ‌اما برای پسرم امروز حتی یک پارک یا فضای سبز وجود ندارد.  گشت و گذار در کوچه‌های غرب شهرکرد که سال75 با الحاق 3روستای مهدیه، اشکفتک و چالشتر شکل و این روزها به عنوان ناحیه4 شهرداری نام گرفته است، صحبت این شهروندان را تایید می‌کند یا حتی ناگفته‌هایی که در شمایل محله‌هاست؛ کوچه‌هایی با آسفالت‌های شکسته بدون کانال‌های انتقال آب و با کمترین بهره‌گیری از خدمات شهری.

فرهنگ روستانشینی اهالی
شهردار شهرکرد درباره شرایط 3روستایی که 25سال پیش به این شهر ملحق‌ شده اما بدون توسعه شهری مانده‌اند، می‌گوید: عمده‌ترین مشکلات این اهالی مربوط به سبک زندگی آنهاست که شهرداری نمی‌تواند برای آن اقدامی انجام دهد. زندگی مردم در غرب شهرکرد بر اساس معیارهای روستاست. قانون اجازه پرورش دام در شهر، پارک و تردد خودروهای کشاورزی و مانند آن را نمی‌دهد و به همین منظور سال گذشته به متخلفان نگهداری دام در منزل در ناحیه غرب 300اخطاریه بهداشتی دادیم. در حوزه ساختارها و زیرساخت‌ها اما اعتبار تعیین‌کننده است تا ما بتوانیم کاری برای این محله‌ها بکنیم.
‌بهادر عبالغنی‌ با بیان اینکه سال گذشته در حوزه خدمات شهری در ناحیه غرب شهرکرد 50سطل زباله و 42مخزن زباله 660 لیتری با اعتبار بیش از 800 میلیون ریال نصب و دیوارچینی زمین‌های رها شده با 750میلیون ریال اعتبار انجام شد، می‌افزاید: لایروبی مسیل‌ها به میزان 85تن، نظافت 490هزار و 497مترمربع از معابر اصلی و فرعی، جمع‌آوری شبانه‌روزی 13هزار کیلوگرم زباله، 12میلیارد ریال اعتبار خرید قیر، 300میلیون ریال تجهیز ساختمان شهرداری، کمک به هیات‌های مذهبی و کمک به برگزاری همایش یادگار ماندگار و نوسازی حسینیه مسجد جامع و امامزاده سبزه‌پوش برخی از اقدامات شهرداری در حوزه زیرساخت شهری است. وی با بیان اینکه سال گذشته 154شکایت از ناحیه غرب به مدیریت شهری و رفع تخلفات شهری شهرداری رسیده است، ادامه می‌دهد: 231اخطاریه در این حوزه صادر، 125مورد سد معبر رفع، 54تابلو جمع‌آوری و
62 مجوز خاک‌برداری صادر شده است. در حوزه عمرانی نیز 46هزار و 660مترمربع زیرسازی با اعتباری حدود 25میلیارد ریال انجام شده است. در حوزه ترافیک نیز  با یک‌میلیارد ریال اعتبار 350مترمربع از سرعتگاه‌های مسیر بلوار رهبر رنگ‌آمیزی و آشکارسازی شد. نصب علائم راهنمایی و رانندگی با اعتبار بیش از  یک‌میلیارد ریال و اجرای طرح دوربرگردان بلوار رهبر مقابل دانشگاه شهرکرد با اعتباری بیش از 4میلیارد ریال از دیگر اقدامات شهرداری در ناحیه غرب بوده است.

پیوست فراموش شده فرهنگی
رضا کیانی، کارشناس ارشد شهرسازی اما معتقد است مشکل اصلی غرب‌نشینان شهرکرد مربوط به همان زمانی است که روستاها به شهر ملحق شد.  وی توضیح می‌دهد: اینکه اهالی روستا همه کشاورز و دامدار هستند باید در این طرح دیده می‌شد که نشد؛ مثلا استاندارد در نظر گرفته شده برای پیلوت ساختمان‌ها به میزانی که پارکینگ‌ها بتوانند کمباین و تراکتور را در خود جای دهند یا اندازه عرض کوچه و خیابان هم بر همین اساس می‌توانست سنجیده شود.
کیانی مشکل اصلی را بی‌توجهی به مباحث فرهنگی و اجتماعی در طرح‌ها می‌داند و می‌گوید: آنچه بیشتر مردم را اذیت می‌کند این است که با یک الحاق ۲۵سال است روند عادی زندگی و شغلشان تغییر کرده و فقط درگیر تعرفه‌های سنگین زندگی شهری شده‌اند. با اندکی کار کارشناسی و مطالعاتی می‌شد جلوی این رخداد را گرفت.