ناجیان زیستبوم
گزارش همشهری از فعالیت نهادهای مدنی حامی محیطزیست که با کاشت درختانبلوط و نذر طبیعت تلاش میکنند لبخند را به طبیعت بازگردانند
محمدصادق خسرویعلیا- خبرنگار
هرچند این روزها در پی بیمهری و بیتوجهیهای مداوم نسبت به محیطزیست، برخی دوستداران محیطزیست از نجات حیاتوحش و تنوعزیستی ناامید شدهاند، با وجود نادیدهگرفتن محیطزیست در سیاستهای کلان کشور و دستشستن و ناامیدی برخی کارشناسان با توجه به روند موجود، فعالیت برخی دوستداران محیطزیست همچنان گسترده ادامه دارد. هنوز عده بسیاری در گوشه و کنار این مرزوبوم در تلاش هستند تا آب و علوفه به حیاتوحش برسانند، در تلاشند جادههای غیرقانونی را مسدود کنند تا جانداران نفس راحتی بکشند، تقلا میکنند شعلههای آتش جنگل و مرتع را خاموش کنند تا هزاران درخت طعمه حریق نشود. بیهیچ چشمداشتی، شبانهروز پاسبانی میدهند تا شاید حیاتوحش یک روز و یک شب خواب راحت داشته باشد. این گزارش، 4 انجمن شاخص را معرفی میکند و به فعالیتهای امیدوارکننده آنها در حفظ زیستبوم ایران میپردازد. بیتردید افراد بسیاری در قالب انجمنهای مردمنهاد یا حتی خودجوش برای نجات حیاتوحش و تنوعزیستی و طبیعت ایران در تلاش هستند که نام و فهرست اقداماتشان در این گزارش خالی است.
ممانعت از صدها هکتار آتشسوزی
اعضای «انجمن سرو سبز دالاهو» جمعی از مردم ناحیه غرب و شمالغرب استان کرمانشاه هستند. در 5سال گذشته تعداد اعضای رسمی و فعال این انجمن به بیش از 2هزار نفر رسیده است. هدف اصلی آنها حفظ کمربند سرسبز دالاهوست. این مجموعه تابهحال کمپینهای مردمی ازجمله کمپین هر «یارسانی» یک نهال بلوط و کمپین نذر طبیعت دالاهو را به انجام رسانده که به واسطه آن 60هزار نهال بومی تولید و کشت شده است. همچنین در این انجمن بیش از 120میلیون تومان تجهیزات (اطفای حریق، کشت و کار و...) تهیه شده که طبیعتدوستان سرو سبز دالاهو سالانه با همین تجهیزات دهها بار در برابر آتش زاگرس میایستند و بهعلت آمادگی و تجهیزات مناسب، با آسیب اندک از زیان آتش میکاهند.
کسری حیدری، مدیرعامل و مؤسس انجمن سروسبز دالاهو در گفتوگو با همشهری میگوید: «اعضای این انجمن از بومیان عشایر و روستاییان ساکن در شهرهای کوچکی مانند قصرشیرین، سرپل ذهاب، کرند غرب، گهواره، کوزران و 2شهر کرمانشاه و اسلامآباد غرب هستند. ما به واسطه این انجمن تابهحال توانستهایم از آتشسوزی صدها هکتار از جنگلهای این استان جلوگیری کنیم.»
حیدری درمورد اقدامات عملیاتی این انجمن در زمینه حفاظت از محیطزیست اینطور توضیح میدهد: «برای مهار آتشسوزی 18تیم پنجنفره اطفای حریق در 18روستا مستقر هستند. این اعضا در واقع بومیان هستند و دسترسی بسیار سریعی به مناطق حادثهخیز و در معرض حریق دارند. گروههای اطفا مجهز به 18دستگاه دمنده، 18آبپاش و لباس مناسب هستند و تابهحال بیش از 100عملیات اطفای حریق انجام دادهاند. به همت این داوطلبان بومی آتشسوزیها در نطفه خاموش میشوند، شعلههایی که اگر مهار نشوند، میتواند تا 100هکتار را بسوزاند و پیش برود. با این حال و با این تلاشها سال گذشته هزار و 200هکتار از این جنگلها در آتش سوخت. به جرأت میتوان گفت اگر فعالیت این دوستداران محیطزیست نبود، این عدد چندین برابر میشد.»
بهگفته حیدری، با تلاش این دوستداران طبیعت گامهای مهمی در مبارزه با آفت لورانتوس نیز برداشته شده: «بیش از 2هزار هکتار از جنگلهای بلوط پاکسازی شده، همچنین با فعالیت مداوم و قابلتوجه در حوزه فرهنگسازی و آگاهیبخشی زیستمحیطی هماکنون در این مناطق هیچ روزی از سال بدون اجرای یک طرح یا برنامه عملی زیستمحیطی مانند پاکسازی، درختکاری، کارگاه آموزشی و... به پایان نرسیده است. تولید 55هزار نهال بومی بهدست خود مردم، کشت 60هزار نهال بومی در جنگلهای منطقه، اجرای مداوم برنامههای پاکسازی محیطزیست در روستاها و شهرهای تحت پوشش، آموزش مداوم اعضا با حضور فعالان، پایش دائمی منطقه با همت اعضا و فعالان و تلاش برای جلوگیری از تخریبهای برخی کشاورزان و دامداران با کمک بزرگان محلی بخشی از فعالیتهای روزمره این انجمن است. گزارش این رویدادها بهطور کامل در رسانههای مجازی انجمن ثبت میشود که خود در زمینه آموزش و ترغیب دیگران برای فعالیتهای زیستمحیطی در آینده تأثیر مثبتی دارد.»
افزایش 15برابری جمعیت حیات وحش
انجمن پایشگران زمین و زندگی علامرودشت در واقع دیدهبان منطقه «کوه هوا» هستند. کوه هوا منطقه حفاظتشدهای است که با ارتفاع هزار و 600متر در شمال و شمالغرب بخش علامرودشت در جنوب استان فارس واقع شده، رودخانه علامرودشت از دامنه جنوبی این کوه میگذرد و تنوع زیستی قابلتوجهی دارد. انجمن پایشگران زمین و زندگی علامرودشت در 5 سال گذشته توانسته جمعیت حیاتوحش این منطقه را تا 15برابر افزایش دهد. حامد کریمی، مدیرعامل این انجمن میگوید: «عمدهترین فعالیتی که انجمن ما انجام میدهد حفاظت از منطقه «کوه هوا» است. ساخت پاسگاه دیدهبانی، آموزش جامعه محلی، معرفی گونههای حیات وحش، ساخت آبشخور و در زمینه حفاظت از حیات وحش اصلاح رفتار شکارچیان از اهدافی است که تابهحال اجرایی شده است.»
بهگفته کریمی، هر روز هفته اعضای این انجمن در منطقه گشتزنی میکنند. پایش منطقه با کوشش 18نفر در منطقه هر روز انجام میشود.کریمی میگوید: «به واسطه این تلاشها در 4سال گذشته جمعیت حیاتوحش منطقه بهصورت چشمگیری افزایش یافته است. طبق سرشماری رسمی محیطزیست، سال94 تعداد گونههای جانوری پستاندار مانند قوچ، میش، کل و بز در کوه هوا 100رأس بوده که در سال1399 این جمعیت به 1503رأس رسیده است.»
افزایش چشمگیر حیاتوحش و افزایش تعامل مردم محلی با محیطبانان از اقدامات مهم این انجمن است. این انجمن توانسته بسیاری از شکارچیان بومی را با خود همگام کند تا آنجا که تفنگهای خود را بشکنند و به پاسبانی محیطزیست بپردازند: «آوردن شکارچیان به جرگه محیطبانان تنها گوشهای از فعالیت انجمن پایشگران زمین و زندگی در بخش علامرودشت لامرد است. ما با کمکهای جمعآوریشده یک پاسگاه مردمی ساختیم که هر روز 3گروه در آنجا برای نگهبانی مستقر میشوند و با موتورهای اهدایی اعضا، گشتزنی میکنند.» کریمی میگوید که با کمکهای مردمی علاوه بر خرید بنزین برای موتورهای گشتی، برای حیاتوحش آب و علوفه خریداری میکنیم: «با بررسی منطقه به این نتیجه رسیدیم که علاوه بر آبشخورهای طبیعی باید چندین آبشخور مصنوعی هم ساخته شود بنابراین با کمکهای مالی، لوله، تانکر، منبع، سیمان و آب خریدیم و 15آبشخور مصنوعی ساختیم. در کوه هوا علاوه بر قوچ، میش، بز و پازن، پرندگانی چون کبک، تیهو و حیواناتی مانند روباه، تشی و پلنگ هم وجود دارد که از این آبشخورها استفاده میکنند.»
توقف پروژههای تهدیدکننده زاگرس
انجمن مرﺩمی حمایت ﺍﺯ ﺯﺍگرﺱ مهرباﻥ ﻭ مجموعه فعالان محیطﺯیستی آن موسوﻡ به صدﺍﯼ پاﯼ ﺁﺏ، ﺍﻭلین مجموعه از کنشگرﺍﻥ ﺁﺏ هستند که در حوزه دفاع از محیطزیست فعالیتهای فکری و عملی انجام میدهند. این کمپین معتقد است که برخلاف تبلیغات رسمی عامل اصلی تخریب محیطزیست نه مردم بلکه برخی ذینفوذها هستند که بهصورت سازمانیافته برای کسب ثروت از تخریب این میراث بشری از هیچ تلاشی رویگردان نیستند.
یوسف فرهادی بابادی، مدیر انجمن و کمپین حمایت از زاگرس، به همشهری میگوید: «این کمپین محل هماندیشی فعالان قانونمندی است که قانون را نه مستمسک برای کسب سود بلکه ابزاری برای احقاق حقوق ملت میداند و بر اصل50 قانون اساسی بهعنوان میثاق ملی در حفاظت از محیطزیست پای میفشارد. این گروه وظیفه خود میداند با مبارزهای همهجانبه پدیده تونلسازی و سدسازیهای بیضابطه را نقد و بهصورت عملی در جهت برچیدن آنها کوشش کند.» نشریه بلوط که به 6زبان دنیا ترجمه میشود، توسط این انجمن تولید و منتشر میشود. شکایتهای بسیاری در زمینه پروژههای سدسازی، انتقال آب و تونلسازی توسط این انجمن انجام شده و بهصورت موقت این پروژهها متوقف شدهاند. شکایت از پروژههای سد کوهرنگ 3، پروژه انتقال آب بهشتآباد، پروژه گلاب و... با موضوعیت سدسازی و تونلسازی از اقدامات این انجمن است که منجر به تعطیلی موقت رفتارهای مخرب محیطزیستی شد.
تعطیلی 7 معدن تهدیدکننده دماوند
انجمن دوستداران دماوند کوه، صدای خاموش دماوند هستند؛ دماوندی که به اعتقاد دوستدارانش باید سالها پیش بهعنوان اثر ملی ثبت میشد تا بیشتر از آن حفاظت شود. مهدی مسچی آمل، مدیر انجمن دوستداران دماوند کوه معتقد است بیتوجهیها و تعرضات گوناگونی به عرصه و حریم قله دماوند میشود: «جادههای بسیاری جبهههای مختلف این کوه را تهدید میکند. برخی جادهها تا ارتفاع 3هزار متری پیش رفتهاند و این تهدید بزرگی برای اکوسیستم منطقه و مناظر طبیعی این قله زیبا و بینظیر کشور است.» انجمن دوستداران دماوندکوه تشکلی است که با محوریت «حفاظت و ثبت جهانی قله دماوند» و حفاظت از سایر عرصههای محیطزیست و منابع طبیعی کشور تاسیس شده و با مشارکت جدی در تاسیس شبکه سمنهای استان و کشور به فعالیت ادامه میدهد. مسچی آمل میگوید: «فعالیتهای انجمن دماوندکوه، عمدتا بهصورت میدانی است. تابهحال از فعالیت 7معدن غیرقانونی پوکه که در اطراف دماوند احداث شده بود، جلوگیری شده و برای تعطیلی تنها معدن موجود هم در تلاش هستیم. تقریبا بهصورت روزانه دوستداران دماوندکوه اقدام به بستن جادههای غیرقانونی میکنند، هرچند در پایان روز دوباره توسط افرادی که از بازبودن جاده نفعی میبرند، بازگشایی میشود اما این تلاش هرروز ادامه دارد و اگر مسئولان هم با ما همراه شوند، بدون تردید تمام جاده غیرقانونی و تهدیدکننده دماوند مسدود خواهد شد.»