تختی برای خواب

فاطمه عباسی

خیلی سال است که از خانه‌های حیاط‌دار ویلایی، با باغچه و حوض و دیوارهای آجری عبور کرده‌ و به همین آپارتمان‌های نقلی سنگ و سیمانی اکتفا کرده‌ایم و روزگارمان را در چهاردیواری‌هایی می‌گذرانیم که اغلب از آن خودمان هم نیست. دو سه سال پیش که قیمت مسکن به‌صورت ناگهانی و نجومی بالا رفت، عده‌ای دیگر حتی پول اجاره یک آپارتمان معمولی را هم نداشتند و سر و کله سوئیت‌های 30متری در آگهی‌های مسکن پیدا شد و خیلی‌ها خودشان را قانع کردند که می‌توان در یک اتاق کوچک هم زندگی کرد. سال گذشته وضعیت بدتر شد و بالا‌رفتن قیمت خانه، بعضی صاحبخانه‌ها را به صرافت ساخت اتاقک روی پشت‌بام برای اجاره‌دادن انداخت. آنهایی هم که وسع‌شان به اجاره آپارتمان نمی‌رسید، در این اتاقک‌ها ساکن شدند با دستشویی و حمام و آشپزخانه مشترک! حالا اما کار از اجاره سوئیت و اتاق گذشته و اجاره تخت‌خواب در آگهی‌های ملک خودنمایی می‌کند، آن هم بدون آشپزخانه و حمام و نهایتا یک دستشویی مشترک. و جالب است بدانید که اجاره همین یک تخت در یک اتاق 12تخته در جنوب تهران بدون هیچ امکانات دیگری، 650هزار تومان در ‌ماه و در یک اتاق دو‌تخته در شمال تهران 2میلیون تومان در ‌ماه است! جایی که قاعدتا برای زندگی نیست و تنها برای خوابیدن در شب اجاره داده می‌شود. اگر‌چه مسئولان هر سال وعده‌های مختلفی برای حل مشکل مسکن در شهرها می‌دهند اما نه طرح مسکن مهر، نه طرح مسکن ملی و نه حتی طرح وام ودیعه مسکن هنوز نتوانسته مشکلی از مشکلات شهرنشینان حل کند. کاش تا کار به اجاره کارتن یخچال نرسیده، متولیان امر فکری به حال اجاره‌نشین‌ها بکنند.