سمفونی خشم

اعتراض، اعتراض، اعتراض؛ این بساط هرروزه فوتبال ایران است که کم‌کم دارد حال همه را بد می‌کند. مگر این فوتبال فکسنی چقدر ارزش دارد که این‌همه آدم صبح تا شب دارند به خاطرش به هم می‌پرند؟ قبل از بازی بیانیه صادر می‌شود که آقای داور حواست را جمع کن! بعد از بازی بیانیه صادر می‌شود که آقای داور چرا حواست را جمع نکردی! وسط مسابقه بزن‌بزن و فحش و فضیحت داریم و بعد از صدور آرای انضباطی هم موج جدید بیانیه‌ها در مذمت فدراسیون فوتبال صادر می‌شود. همزمان با فعالیت‌های اعتراضی رسمی از سوی باشگاه‌ها، هشتگ‌سازی و داد و قال در فضای مجازی هم وجود دارد. هر کجا هر صفحه‌ای را باز می‌کنی، عده‌ای با تندترین ادبیات ممکن در حال پرخاش به هم هستند و دارند همه‌‌چیز را زیر سؤال می‌برند. خب حضرات عالیقدر، یک لحظه امان بدهید نفس بکشیم.
دو بازی سپاهان-پرسپولیس و پرسپولیس-استقلال به تشنج کشیده شده و کمیته انضباطی در هر دو مورد احکامی صادر کرده است. حیرت‌انگیز اینکه هر سه تیم درگیر در این ماجرا به‌طور جداگانه علیه این کمیته موضع گرفته‌اند! یعنی فرقی نمی‌کند رأی چطور صادر شده، مهم این است که هم این‌طرفی‌ها شکایت دارند و هم آن‌طرفی‌ها. اصلا انگار همه عزم و اراده باشگاه‌های محترم این است که در گرفتن ژست اعتراض از هم عقب نمانند. آقایان فکر می‌کنند اگر شکایت نداشته باشند، یعنی زبان ندارند و بعدا حق‌شان پایمال خواهد شد. غافل از اینکه هرچه می‌کشیم از همین سونامی اعتراض به همه‌‌چیز است. باشگاه پرسپولیس پیش از سفر به اصفهان بیانیه می‌دهد که دور ما جمع نشوید، مراقب میزبانی باشید و حتی از بازیکنان ما تقدیر هم نکنید! خود اینها قشنگ یعنی التهاب‌آفرینی. از آن‌طرف هم باشگاه سپاهان و گروهی از هواداران این تیم همچنان به نقش‌آفرینی به‌عنوان یک «میزبان بد» ادامه می‌دهند. بعد چطور انتظار دارید صلح و صفا بر مسابقه حاکم باشد؟ تکلیف داربی هم که روشن است. بروید بیانیه‌های دو تیم قبل از بازی را بخوانید تا همه‌‌چیز روشن شود. وقتی مدیران کت‌وشلواری از داخل اتاق کارشان اینطور به جان هم می‌افتند، طبیعی است که بازیکنان در فضای پر از استرس داخل زمین، آنطور از کوره در بروند.
ما در این فوتبال مشکل فرهنگی زیاد داریم، اما بخش زیادی از این تشنج‌ها به‌خاطر رفتار خود باشگاه‌هاست. وقتی از بیانیه آقایان مدیر خون می‌چکد، وقتی هرکسی در مناظره‌های تلویزیونی تندتر حرف بزند لایک‌ها را درو می‌کند و به قهرمان اینستاگرام تبدیل می‌شود، وقتی هرچه عصبانی‌تر باشی یعنی متعصب‌تری، دیگر معلوم است که تکلیف هوادار جوان و احساسی کف سکو یا سرگردان در شبکه‌های اجتماعی چیست. بزرگ‌ترین بازی‌های دنیا در اوج حساسیت برگزار می‌شود و تیم‌های برنده و بازنده بدون یک کلمه حرف اضافی سراغ مسابقه بعدی می‌روند، اینجا اما آب از سرچشمه گل‌آلود است. وقتی مدیر و مربی و کاپیتان به صراحت فدراسیون فوتبال و داوران را به حمایت از تیم رقیب متهم می‌کنند، طبیعی است که آدم‌های گمنام هوادار دوتیم، خرخره هم را بجوند. این‌یکی کاپیتان رسما می‌گوید: «سازمان لیگ سال‌هاست با ما دشمنی می‌کند»، آن یکی کاپیتان هم خیلی شیک می‌گوید: «ما یک تیم را نبردیم، یک قدرت را بردیم.» بعد من و شما انتظار داریم این فوتبال درست شود. نمی‌شود برادر. به اعتراض ادامه بدهید!