نمای نزدیک
قطار مرگ
در زمان احداث خط‌آهن در شیبان، معبری برای افراد پیاده لحاظ نشده است و شهروندان برای تردد ناچارند از روی ریل عبور کنند
حمزه سلمان‌پور | شیبان- خبرنگار:
«کریم» فقط 18 سال داشت. در عنفوان شکوفایی بود و پر از جنب‌وجوش جوانی. بعدازظهر یک روز فروردین بود که کریم با موتورش قصد عبور از راه‌آهن را داشت که با قطار برخورد کرد و بدنش چند تکه شد. کریم ساکن شهر شیبان از توابع شهرستان باوی بود و قطار باری ماهشهر به تهران، در گذر از شیبان، او را که قصد داشت با موتور از عرض ریل عبور کند، زیر گرفت و او در دم جان سپرد. اینجا همیشه خطر مرگ در کمین است. هیچ هشداری جز لرزش دو خط آهنین زیر پایت و شاید یک بوق ممتد وجود ندارد. عابران با ترس و لرز از ریل قطار عبور می‌کنند. چاره‌ای هم ندارند. نه پل عابر پیاده‌ای وجود دارد و نه زیرگذری.
منطقه حادثه‌خیز، تقاطع اتوبان اهواز ملاثانی و خط آهن باربری اندیمشک - ماهشهر در محدوده شهرک طالقانی از مناطق شیبان است؛ جایی که قطار از میان خانه‌های مردم می‌گذرد. این نقطه سالانه شاهد حوادث مرگبار است؛ از زیر قطار رفتن کودکان گرفته تا تصادف کامیون‌ها و خودروهای عبوری با قطار.
پلی که بلای جان شده است
در این تقاطع، پل بزرگی برای عبور بزرگراه از روی خط راه آهن احداث شده است، اما این پل نه تنها برای مردم اطراف سودی ندارد، بلکه به یک معضل بزرگ و یک مانع ناهمگون و برهم‌زننده آرامش و سیر طبیعی زندگی مردم تبدیل شده است. شهر شیبان به واسطه ساخت بزرگراه و عبور ریل قطار از وسط به چهار بخش تقسیم شده که دسترسی هریک از این بخش‌ها به دیگری مستلزم طی کردن 3 تا 8 کیلومتر است. مثلاً برای رفتن از منطقه مرکزی شهر به بخش جنوبی شهرک طالقانی که فاصله آن قبل از احداث راه‌آهن کمتر از 400 متر بود، باید مسافتی 6 کیلومتری را برای عبور از پل و دور زدن از بریدگی‌های بزرگراه طی کرد.
همچنین وضعیت عبور از عرض همان خیابانی که ریل راه‌آهن در آن احداث شده برای طی مسافتی که قبل از آمدن ریل قطار حداکثر 30 متر بود، باید 8 کیلومتر را با خودرو طی کرد تا به آن سوی خیابان رسید. برای عابران پیاده هم هیچ راه ایمنی اندیشیده نشده است. به همین دلیل بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند از روی ریل راه‌آهن رد بشوند و خطرات احتمالی را به جان بخرند. این موضوع شامل وسایل نقلیه و افراد پیاده نیز می‌شود.طول منطقه مسکونی که ریل قطار از آن می‌گذرد، حدود 1500 متر است. طبق پیگیری و بررسی میدانی خبرنگار ما، در سرتاسر این محدوده هیچ تابلو هشداردهنده‌ای نصب نشده است. همچنین از حفاظ و گاردریل یا هر مانع دیگری در طرفین آن خبری نیست.
شهروندان چه می‌گویند؟
کابوس حوادث ناگوار
«محمود سعدونی» که خانه‌اش در مجاورت ریل راه‌آهن است، می‌گوید: از وقتی که قطارها از اینجا شروع به تردد کرده‌اند، آسایش نداریم. صدای ناهنجار آنها در نیمه‌های شب خواب از سرمان می‌پراند و بوق آنها حوادث ناگوار را به ما یادآوری می‌کند.
همسرم به مشکل اعصاب دچار شده
«سعید زهیری» یکی دیگر از ساکنان حاشیه خط آهن می‌گوید: همسرم از روزی که جوانی را به چشم دید که با برخورد قطار به طرز دردناکی کشته شد، دچار مشکل عصبی و روانی شده است.
او می‌گوید: ما بارها شاهد حوادثی بوده‌ایم که حرکت قطار مسبب آن بوده است. البته خود قطار که مقصر نیست. کسانی مقصرند که در حریم راه‌آهن علائم هشداردهنده نصب نمی‌کنند و هشدارهای لازم را به مردم نمی‌دهند.
نگران جان خانواده‌ام هستم
«ام احمد» هم به خبرنگار ما می‌گوید: هر وقت صدای بوق قطار می‌آید، با وحشت دنبال بچه‌هایم می‌دوم. از قطار می‌ترسم. چند تصادف وحشتناک را به چشم خودم دیده‌ام و نگران جان خانواده‌ام هستم.
خانه‌ها می‌لرزند
«محسن» از اهالی منطقه شبیشه هم می‌گوید: قطارهایی که از اینجا عبور می‌کنند سرعت بالایی دارند و به دلیل باری بودن و وزن خیلی سنگین، منازل اطراف را به لرزه درمی‌آورند. این امر به مرور باعث ترک برداشتن و تخریب دیوارها شده است.
دلهره هر روز اهالی
خانم «موسوی» هم که خانه‌اش در مجاورت ریل قطار است، می‌گوید: هر روز صبح باید مواظب بچه‌ها باشیم تا موقع رفتن به مدرسه اتفاقی برای آنها نیفتد. باید آنها را زود از روی ریل عبور دهیم و از آن دور کنیم، وگرنه فقط خدا می داند چه به سرشان می‌آید.
او می‌گوید: ظهر هم قبل از برگشت بچه‌ها در کنار ریل منتظر آنها می‌مانیم تا تنهایی از آن عبور نکنند. این دلهره هر روز ماست و هر روز آن را به دوش می‌کشیم.
پاسخ مسئولان
پیگیری بی‌نتیجه شهرداری
شهردار شیبان در این باره به همشهری می‌گوید: مشکل عبور بزرگراه و خط آهن از وسط شهر را با مسئولان استانی و نمایندگان مجلس مطرح کرده‌ایم و حتی طرحی برای احداث زیرگذر هم پیشنهاد داده‌ایم، اما تاکنون نتیجه‌ای نداشته است.
«فرید سجیراتی» اضافه می‌کند: وجود خط آهن و به تبع آن دو پل بسیار بزرگ با بدنه بتونی خاکی، علاوه بر خطرات و آسیب‌های جانی برای شهروندان، باعث جلوگیری از توسعه طبیعی شهر و بروز چالش‌های اجتماعی شده است.
شهروندان باید بیشتر احتیاط کنند
مدیرکل راه‌آهن جنوب هم در پاسخ به این سؤال همشهری که چرا برای عبور مردم محلی که ریل قطار شهرشان را دو نصف کرده راهی احداث نمی‌کنید می‌گوید: ما 3 سال پیش به شهرداری شیبان مجوز احداث زیرگذر دادیم و آنها باید اقدام می‌کردند.
«عبدالکریم درویش‌‌زاده» می‌افزاید: ما از این‌که تعدادی از شهروندان بر اثر تصادف با قطار کشته شده‌اند واقعاً متاسفیم، اما کاری از دستمان برنمی‌آید. آنها باید بیشتر احتیاط کنند.
او می‌گوید: سرعت مجاز در این منطقه 60 کیلومتر است که ما به رانندگان گفته‌ایم با سرعت 30 کیلومتر حرکت کنند. بررسی نوار سرعت قطار مورد نظر هم نشان می‌دهد که سرعت قطار در حد مجاز بوده است.
بی‌اطلاعی مدیرکل راه و شهرسازی
«عباس پورسلان» مدیرکل راه و شهرسازی خوزستان هم در پاسخ به این سؤال همشهری که آیا راه‌حلی برای این معضل در شیبان وجود دارد، ضمن اظهار بی‌اطلاعی از این وضعیت می‌گوید: «آن را بررسی خواهیم کرد.» همین.
قول مساعدت نماینده اهواز بدون نتیجه ماند
اما برای حل معضل و رفع خطرات خط آهن، «علی ساری» نماینده اهواز در مجلس شورای اسلامی در شهریور سال گذشته در جلسه‌ای که با شورای شهر و شهردار شیبان داشت قول مساعدت و همکاری در این زمینه داده بود، اما تا امروز اتفاقی نیفتاده است.
***
ساعاتی بعد از حادثه مرگبار تصادف «کریم»، کودکان خانه‌های مجاور، درست کنار خط آهن مشغول بازی فوتبال می‌شوند، چند نفر روی ریل‌ها راه می‌روند و تردد از این سمت به آن سمت خیابانی که در میانه آن ریل قطار قرار گرفته، همچنان برقرار است.
