جهان‌روز/ لنگه جوراب گمشده

امروز نهم‌ ماه می ‌مصادف با روز لنگه جوراب گمشده است. در برخورد نخست تصور می‌کنیم چه مناسبت بی‌معنایی؛ اما با توجه به‌سویه روانشناختی نامگذاری این روز در‌می‌یابیم که روز لنگه جوراب گمشده چندان هم موضوع پیش‌پا‌افتاده‌ای نیست و حرف‌هایی برای گفتن دارد. برای نمونه یکی از مهم‌ترین هدف‌های نامگذاری این روز به نام لنگه جوراب گمشده، نمادین‌بودن این گمشده به‌عنوان نشانه‌ای است برای پذیرفتن چیزهایی که در زندگی از دست می‌دهیم. پس از اینکه یکی از لنگه‌جوراب‌ها گم شد، افراد به دو دسته بزرگ تقسیم می‌شوند؛ برخی لنگه به‌جا مانده را نگه می‌دارند و برخی به سرعت آن را دور می‌اندازند. دسته اول کسانی هستند که توان گذر از برخی مراحل سخت زندگی را ندارند و در همان مرحله باقی می‌مانند. دسته دوم اما می‌پذیرند که این مرحله تمام‌شده و به زبان ساده باید سراغ یک جفت جوراب نو رفت. از این دو دسته بزرگ که بگذریم، دسته سومی هم وجود دارند که باهوش‌ترند. آنها معمولا هنگام خرید جوراب از طرحی که دوست دارند، دست‌کم دو جفت می‌خرند. به این ترتیب هنگام پاره‌شدن یا گم‌شدن یک لنگه، آنها به قول معروف لنگه‌جوراب‌های زاپاسی دارند که جایگزین لنگه گمشده می‌شود و در کل برای محتویات جیب آنها صرفه‌جویی می‌کند. این دسته همان آدم‌هایی هستند که تمام تخم‌مرغ‌هاشان را در یک سبد نمی‌چینند. برای تخم‌مرغ‌های شکسته هم تا پایان عمر عزاداری نمی‌کنند. به‌اصطلاح روانشناس‌‌ها می‌پذیرند و می‌گذرند. این دسته سوم لنگه جوراب تنها مانده را هم بلااستفاده رها نمی‌کنند. از آن برای حیوانات خانگی عروسک‌های پارچه‌ای درست می‌کنند؛ یا آنها را با گیاهان خوشبو برای آروما‌تراپی (رایحه‌درمانی) پر می‌کنند. به هر حال مفهوم همراهی و جفت‌بودن جوراب‌ها به قدری نمادین است که بسیاری از داستان‌سرایان کودکان هم قصه‌هایی برای این دو یار همیشگی گفته، نوشته و چاپ کرده‌اند.