سفیر قیچی‌زن ایران

بهروز رسایلی| تصویر درشت یک ایرانی روی جلد مشهورترین روزنامه‌های جهان؛ این دستاورد گل کم‌نظیر مهدی طارمی به چلسی بود. چنین شرایطی هر چند سال یک‌بار برای کشور ما به‌وجود می‌آید؟ بدون تعارف چقدر اتفاق می‌افتد که محافل رسانه‌ای معتبر دنیا در این تیراژ و ابعاد، از یک ایرانی به نیکی یاد کنند؟ گاهی این داستان را با جایزه گرفتن مریم میرزاخانی در ریاضیات داریم و گاهی با اسکار گرفتن اصغر فرهادی. حالا هم نوبت یک فوتبالیست ایرانی شده تا با مطرح کردن نام کشورمان در محافل بین‌المللی، تجربه‌ای لذتبخش رقم بزند. گزارشگران اروپایی بعد از به ثبت رسیدن گل طارمی فریاد می‌زدند: «شاهکار ستاره ایرانی» و البته که نشریات معتبر جهانی هم بعد از مسابقه از چنین الفاظی در توصیف ماجرا استفاده کردند. به علاوه گل طارمی صدها هزار بار در شبکه‌های اجتماعی توسط مردم سراسر دنیا دیده شد و بیشتر و بیشتر نام ایران را سر زبان‌ها انداخت.همین دیروز هم به عنوان گل هفته لیگ قهرمانان اروپا انتخاب شد. آیا زیباتر از این ممکن است؟
سفرای هر کشور لزوما و انحصارا دیپلمات‌های کت‌وشلوارپوش ساکن در سفارتخانه‌ها نیستند؛ که از قضا ممکن است همسایه دیوار به دیوار هم، اسم آنها را نداند. در عصر توجه جنون‌آمیز دنیا به پدیده‌های نرم‌تر مثل فرهنگ، هنر و ورزش، یک کارگردان یا فوتبالیست موفق، می‌تواند مُبلغ بسیار خوبی برای مردم کشورش باشد. اگر مقصود این است که شما نام کشورتان را به نیکی سر زبان‌ها بیندازید، اتفاقا گل مهدی طارمی به چلسی از صدها ساعت نطق سیاسی و نامه‌نگاری و موضع‌گیری، کارگشاتر است. در مقیاسی بسیار بزرگ‌تر، در نیم‌قرن گذشته چه‌کسی بیشتر از مسی و مارادونا اسم آرژانتین را بالا برد و بسیاری از مردم دنیا را ندیده و نشناخته شیفته این کشور کرد؟ حتی در مورد خود ایران هم داستان همین است. مگر علی دایی باعث حسن شهرت نسبی برای کشورمان نبوده؟ هنوز هم مسافران ایرانی هامبورگ از برخورد خوب مردمان میزبان ذوق‌زده می‌شوند؛ کسانی که خاطرات خوش‌شان از مهدی مهدوی‌کیا را از یاد نبرده‌اند و هموطنان او را عزیز می‌شمرند.
اینها سفرای بی‌تشریفات هستند، بدون دفتر و دستک و خدم و حشم. مهدی طارمی در گذشته اشتباهاتی داشته و شاید همچنان برخی‌ها از او رنجیده‌خاطر باشند، اما ارزش‌های کار امروز این بازیکن را نمی‌توان نادیده گرفت. مهدی زحمت کشیده، تلاش کرده و بالا رفته. او حالا جواب کوشش‌هایش را می‌گیرد و بخشی از این شیرینی هم در کام مردم ایران فرومی‌نشیند. کاش فوتبال را بیشتر و بهتر دریابیم؛ میانبری که به مدد آن می‌شود دنیا را گرفت.