چالش‌های اشتغال هنرستانی‌ها در جنوب شهر

اکنون یکی از چالش‌های اساسی مدیران کشوراشتغالزایی برای جوانان جویای کار برای کاهش نرخ بیکاری است و از سوی دیگر رونق بازار تولید و خودکفایی در صنعت هر کشور به توان علمی و تخصصی کارفرمایان، کارآفرینان و کارگران بستگی دارد و این میسر نیست مگر آنکه زیرساخت‌ها و امکاناتی برای مهارت‌افزایی فنی شهروندان فراهم شود.
 حدود ۵۰ سال قبل نخستین هنرستان کشور در منطقه ۱۲ و پس از آن نیز نمونه‌های مشابهی با رشته‌های مختلف و تخصص‌های گوناگون در دیگر مناطق شهر تهران ساخته شد و به بهره‌برداری رسید. یکی از مهم‌ترین دلایل ساخت این مراکز تلاش برای تربیت افراد متخصص و فنی بود که با توانمندی و مهارت خود بتوانند چرخ تولید کشور را بچرخانند و باعث رونق وضعیت اقتصادی کشور شوند. در این بین، با مشاهده ارقام و آمار تعداد هنرستان‌هایی که در چند دهه اخیر در مناطق مختلف شهر تهران ساخته شده، این موضوع مشخص می‌شود که برخی از نقاط شهر تهران آمار قابل توجهی در این زمینه دارند و منطقه ۱۸ نیز جزء این دسته است.
اینکه چرا بچه‌های ساکن در مناطق جنوب شهر برای تحصیل به رشته‌های فنی و حرفه‌ای تمایل بیشتری دارند از نظر کارشناسان دلایل مختلفی همچون موقعیت جغرافیایی و فرهنگی، سبک زندگی ساکنان و... دارد، اما این جاذبه هرعلتی داشته باشد، نکته مهم این است که تربیت جوانان متخصص و فنی به سود جامعه و اقتصاد کشور است. به عقیده من بچه‌های جنوب شهر از جمله منطقه ۱۸ موقعیت و فضای مناسبی برای ادامه تحصیل در رشته‌های فنی و حرفه‌ای دارند و این ویژگی باعث می‌شود که به همان اندازه نرخ بیکاری جوانان در چنین مناطقی کاهش پیدا کند. نکته‌ای که در بخش پایانی می‌توان به آن اشاره کرد، کارخانه‌ها و واحدهای صنعتی است که در محدوده جغرافیایی منطقه ۱۸ فعالیت دارند و می‌توانند به راحتی از نیروی کار ماهر و متخصص هنرستان‌های فنی و حرفه‌ای برای تأمین منابع انسانی مورد نیازشان استفاده کنند. با اینکه از حیث فراوانی تعداد هنرستان‌های فنی و حرفه‌ای، آموزش و پرورش منطقه ۱۸ در رتبه نخست قرار دارد و هر سال تعدادی از دانش‌آموزان در رشته‌هایمختلف فنی فازغ‌التحصیل می‌شوند، اما متأسفانه از لحاظ استخدامی در کارخانه‌ها و صنایع منطقه کمتر از ۱۰‌درصد شانس دارند ودرصد بالایی از آنها پس از اتمام دوره تحصیل به‌صورت انفرادی یا چند نفری کارگاه فنی کوچک یا بزرگ راه‌اندازی می‌کنند که نمونه‌های زیادی در این زمینه در گوشه و کنار محله‌ها وجود دارد. هر چند فارغ‌التحصیلان فنی هیچ‌وقت بیکار نمی‌مانند، اما می‌توان با حمایت قانونی واجتماعی مثلاً استخدام درکارخانه‌ها و واحدهای تولیدی گام‌های بلندتر و مؤثرتری درمسیر رونق تولید وخودکفایی کشور برداشت، چراکه راه‌اندازی کارگاه کوچک فنی نمی‌تواند به اندازه یک کارخانه در اقتصاد کشور اثرگذار باشد.