شیرها گریه نمی‌کنند

خدیجه نوروزی ـ روزنامه‌نگار

گاهی سهل‌انگاری‌ها قابل بخشش نیست. حتما شما نیز اخبار انتشار فیلم اشک‌ریختن «هیرمان» بیمار پشت قفس توری باغ‌وحش ارم را دیده‌اید که قلب بسیاری از کاربران را به درد آورد و وضع اسف‌بار این شیر نر ایرانی، صدای حامیان حیات‌وحش را در‌آورد؛ شیری که تنها بازمانده شیرهایی است که از سوی پادشاهان قاجار به ملکه انگلیس و پادشاهان اروپایی تقدیم شده بود و پس از گذشت 80سال که از طبیعت ایران حذف شده بود، از باغ‌وحش انگلستان به ایران انتقال داده شد.

حال هیرمان خوب است
علیرضا شهرداری‌پناه، کارشناس حیات‌وحش در گفت‌وگو با همشهری درخصوص وضعیت کنونی هیرمان، شیر نر ایرانی و درمان‌های انجام شده،
می‌گوید: «بیماری هیرمان، عفونت تنفسی فوقانی بود که با یک درگیری ویروسی شروع شد اما چون مشکلی که 6‌ماه پیش به‌وجود آمد به‌علت ناآگاهی و نبود کادر درمانی متخصص همان موقع درمان نشد باعث به‌وجود‌آمدن عفونت‌های ثانویه شد. البته اکنون تحت درمان است و با اقداماتی که انجام دادیم اکنون وضعیت بهتری دارد».
شهرداری‌پناه درخصوص اشک‌ریختن نر ایرانی اظهار می‌کند: «به‌طور کلی حیوانات درد و اذیت و آزار را می‌فهمند، استرس می‌گیرند اما غیر از گوریل، شامپانزه، بونوبو، اورانگوتان و انسان، سایر حیوانات برای هیجانات روحی خود اشک نمی‌ریزند. در زمان انتشار فیلم اشک‌ریختن شیر نر ایرانی در فضای مجازی، او به‌شدت بیمار بود و مشکل دستگاه تنفسی فوقانی علت‌آمدن ترشح از چشمانش بود و همین موضوع مردم را به اشتباه انداخت تا تصور کنند او در حال اشک‌ریختن است. درحالی‌که آمدن اشک از چشمانش به‌علت عفونت بود. البته منکر درد‌کشیدن و اذیت‌شدن او به‌علت بیماری نیستیم اما اشک او ناشی از گریه‌کردن نبود. ما همیشه خود را جای حیوانات می‌گذاریم و متصوریم آنها مانند ما رفتار می‌کنند درحالی‌که شیرها نمی‌توانند گریه کنند».
وی درخصوص درمان بموقع حیوانات حیات‌وحش و جلوگیری از تلف‌شدن آنها می‌گوید: «‌مشکل اصلی بیماری حیواناتی مانند هیرمان  این است که باغ‌وحش‌هایی چون ارم در کشور، دامپزشک متخصص حیات‌وحش ندارند تا به محض مشاهده علائم بیماری، درمان به سرعت آغاز شود. در مورد هیرمان نیز علائم بیماری چند‌ماه بعد از به‌وجود آمدن عارضه، شناسایی شد و همین کار را برای درمان کمی سخت کرد».
کارشناس حیات‌وحش درخصوص ضرورت وجود دامپزشک حیات‌وحش در باغ‌وحش‌ها اظهار می‌کند: «نبود علاقه برای یادگیری این تخصص و نبود جای کار برای متخصصان این رشته تاکنون موجب شده متقاضی برای این کار وجود نداشته باشد و مسئولان هم به فکر جذب چنین نیروهایی برای حضور در باغ‌وحش‌ها نباشند اما اتفاقات ناراحت‌کننده و تلخ تلف‌شدن حیوانات در این چند وقت می‌طلبد که فکری اساسی در این مورد از سوی مدیران انجام شود».