• چهار شنبه 26 دی 1403
  • الأرْبِعَاء 15 رجب 1446
  • 2025 Jan 15
سه شنبه 21 بهمن 1399
کد مطلب : 124156
لینک کوتاه : newspaper.hamshahrionline.ir/xkB63
+
-

اشتغالزایی جوان لرستانی برای500خانوار

کارآفرینی
اشتغالزایی جوان لرستانی برای500خانوار


ستاره حجتی ـ خبرنگار

نامش علی است و اهل الیگودرز؛ شهری در استان لرستان که دغدغه بسیاری از جوانانش مانند بسیاری از شهرهای دیگر، تامین معیشت و داشتن شغل مناسب است. در این بین اما علی جاپُلقی غصه نداری را کنار گذاشت، آستین‌هایش را بالا زد و حالا با افتخار سرش را بالا می‌گیرد و می‌گوید: هنوز کاری که می‌خواستم برای الیگودرز و جوانانش انجام دهم، تمام نشده، اما مهم این است که همواره تلاش کنم. بی‌شک خواستن توانستن است. او به جمله‌ای که می‌گوید خواستن توانستن است، باور دارد؛ ضرب‌المثلی که این روزها گاهی فقط به حرف زیباست. 
خودش می‌گوید: با انتخاب‌های درست و اراده می‌توان بسیاری از مشکلات را حل کرد. من کارم را با سرمایه اندکی شروع کردم؛ فقط 2میلیون تومان. جاپلقی درباره کارش توضیح می‌دهد: می‌دیدم و می‌شنیدم که خیلی از مردم در شهرهای بزرگ به‌دلیل گرانی و هزینه‌های سنگین زندگی مجبورند در خانه کار کنند تا کمک خرجی داشته باشند؛ به‌ویژه زنان که هنرمندتر از مردان هستند و ساده‌تر از مردان محصولات دست‌دوخت خود را تولید می‌کنند و با کمک اینترنت و شبکه‌های مجازی به فروش می‌رسانند. 
فکر کردم چرا ما این کار را نکنیم؟ پس از کمی تحقیق و جست‌و‌جو، دست آخر تولید صندل و دمپایی دست‌دوز را آغاز کردم. در ابتدا 100جفت صندل در‌ ماه تولید می‌کردیم. خودم بودم و خانواده‌ام. کفی را از بازار می‌خریدیم، رویه را می‌دوختیم و بعد با منجوق و ملیله زینت می‌دادیم؛ کار ساده‌ای که هر کسی می‌تواند در خانه انجام دهد. پس از مدتی مشتری‌هایمان زیاد شد. اطلاعیه دادیم و از افراد دیگر هم برای همکاری دعوت کردیم. کار ما به همین شکل توسعه پیدا کرد. او می‌گوید: امروز 20هزار جفت دمپایی و صندل در ‌ماه تولید می‌کنیم. حدود 500خانوار در خانه‌های خودشان با ما همکاری می‌کنند. نمی‌گویم درآمد بسیار زیادی دارند. میانگین درآمدی که این کار برای هر فرد دارد 900هزار تومان در‌ ماه است. بیشترین همکاران ما بانوان هستند، اما آقایان هم با ما همکاری می‌کنند. خلاصه این رقم آب باریکه‌ای به درآمد خانواده‌ها اضافه می‌کند. بعضی همکاران ما به‌ویژه در میان آقایان از افرادی بودند که در شرایط بد اقتصادی بیکار شده بودند. همین نانی که سر سفره‌شان می‌آمد، روحیه‌شان را حفظ می‌کرد. حالا هم که بسیاری از آنها به سرکار بازگشته‌اند، باز هم از این شغل به‌عنوان شغل دوم استفاده می‌کنند. کار برای ما از ابتدا آسان نبود، اما کمی صبر به خرج دادیم و بردباری و بالاخره مشکلات را شکست دادیم. دوست دارم همه جوان‌ها این حرف‌ها را بخوانند تا شاید آنها هم آستین‌هایشان را بالا بزنند. خدا بزرگ است و کمکشان می‌کند.

این خبر را به اشتراک بگذارید
در همینه زمینه :