کدام وزارت؟ کدام انرژی؟

بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران که سابقه تصدی وزارت نیرو را هم دارد، می‌گوید: تشکیل وزارت انرژی ‌شدنی است و مجلس می‌تواند در این زمینه اقدام کند. بیان چنین موضوعی از زبان یکی از کهنه‌کارترین وزیران پس از انقلاب آن هم در شرایطی که دوباره چالش بین وزارت نفت و نیرو درباره تامین سوخت نیروگاه‌ها مسئله‌ساز شده، نشان می‌دهد همچنان بخشی‌نگری بر سیاستگذاری انرژی حاکم است و همین چالش دردسرآفرین شده است.پیش از این در دولت اصلاحات قرار بود برای پایان دادن به این چالش بین وزارت نفت و نیرو، شورای‌عالی انرژی تشکیل شود تا درباره سبد تامین‌کننده و مصرف انرژی سیاستگذاری کند؛ اما این شورا به درستی متولد نشد و جلسات آن شکلی نمادین پیدا کرد، تجربه ایجاد شوراهای عالی در ایران نشان می‌دهد سیاستگذاری در اقتصاد ایران بر ترسیم راهبردها و نپذیرفتن مسئولیت‌ها به‌دلیل تضاد منابع و تعارض سیاست‌ها شکل می‌گیرد.اکنون و به‌احتمال زیاد دوباره بحث ادغام وزارت نفت و نیرو برای تولد وزارت انرژی در رسانه‌ها مطرح و پس از مدتی به فراموشی سپرده خواهد شد. گفته‌های زنگنه هم نشان می‌دهد در دولت اراده‌ای برای پایان دادن به چالش بخشی‌نگری بین 2وزارتخانه‌ای که خود را متولی عرضه حداکثری انرژی به‌ویژه در بخش خانگی می‌دانند، وجود ندارد اما به فرض ادغام وزارتخانه‌های نفت و نیرو و تولد وزارت انرژی چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ آیا اقتصاد و تصمیم‌گیری در حوزه انرژی ایران شاهد تجربه ناقص و مبهم و زیانبار ادغام وزارتخانه‌ها، جابه‌جایی صندلی‌ها و فروش ساختمان‌ها خواهد بود؟یادآوری این نکته ضرورت دارد که هرگونه ادغام برای تشکیل وزارت انرژی تا مادامی که سیاست‌های انرژی کشور درست تعریف، تبیین و روشن نشده باشد، هم به زیان وزارت نفت خواهد بود و هم وزارت نیرو. مهم این است در ابتدا بپذیریم که چالش جدی ما بهره‌وری انرژی است و شاید به تشکیل وزارت بهره‌وری انرژی نیاز داشته باشیم تا وزارت نفت یا نیرو.