نشستن در تاریکی

 مهرداد رهسپار  

آبان و آذر سال1389 نمایش «نوشتن در تاریکی» نوشته و کارگردانی محمد یعقوبی در سالن چهارسوی مجموعه تئاترشهر به صحنه رفت؛ نمایشی شوخ‎طبعانه که گرفتار ممیزی شده و درنهایت به شروط مختلفی اجازه اجرا گرفته بود. این نمایش حدود شش‌بار بازبینی شده و کارگردان آن برای اجرای کامل متن با مرکز هنرهای نمایشی چانه‎زنی بسیار کرده بود. نمایش مسئله اخلاقی نداشت که اجرا توقیف شود، مسئولان دولتی وقت هم با مضمون انتقادی آن مشکلی نداشتند. اما نمایش انتقاداتی صریح درباره وضعیت زندگی روزنامه‎نگاران و مسئله آزادی‌بیان را پیش می‎کشید. داستان درباره حلقه‎ دوستی میان تعدادی روزنامه‎‌‎نگار بود که با دوستشان نوشین ستوده به شمال می‌رفتند، مسائلی را از سر می‎گذراندند و دست آخر به آلمان مهاجرت می‎کردند. نمایشی که در چهارسو اجرا شد، تقریبا هر شب مقداری از دیالوگ‎های آن کم می‎شد و گاهی جای آن دیالوگ‎ها را بداهه‎پردازی‎های بازیگران پر می‎کرد. نمایش تکه‌پاره بود و بیشتر به تمرین یک نمایش شبیه بود؛ تمرینی که در برخی از صحنه‎‌‎های آن بازیگران متن نمایشنامه را هم در دست داشتند، از بَر نبودند و روخوانی می‎کردند. این ویژگی‎‌‎های اجرا، تماشاگران و گروه اجرا را در سالن کوچک تئاتر چهارسو به هم نزدیک و صمیمی کرده بود. برخی منتقدان نمایش را ناقص می‎دانستند و بر آن تاختند که چرا نمایشی که کامل تمرین نشده، باید اجرا شود. برخی دیگر از منتقدان نیز خلاقیت کارگردان را در ارائه نمایشی صمیمی ستایش کردند. نوشتن در تاریکی پس از چند اجرا چنان مورد توجه قرار گرفت که به‎‌‎دلیل استقبال بسیار مخاطبان در دونوبت در تئاتر چهارسو به صحنه می‎رفت.