معماری
ترکیب‌های تازه؛ مجتمع ایستگاهی شهید مدنی
شیوه‌های جدید اجرای معمارانه در دهه پیش‌رو
سعید برآبادی
دهه80 برای نهادهای اقتصادی که دریافته‌بودند کمکمک باید دور فروش خوب نفت را خط بکشند و رو به سمت اقتصاد غیرنفتی بیاورند، پرچالش بود. در چنین اوضاع و احوالی، تهران هم در حال یک دگرگونی جدی بود؛ با اجرای هدفمندی یارانه‌ها و توزیع پول در جامعه شکاف طبقاتی بیشتر شد و بهانهای فراهم آورد برای آنها که بهدنبال لوکسسازی و لوکسفروشی بودند. چنین شهری نیازمند خدمات رفاهی بیشتر و متنوعتر بود و جنبشهای ریز و درشتی از سوی نهادهای عمومی به راه افتاد تا کیفیت ساختمانها و عمارتهای عرضه شده به مردم حتی اگر خوب نیست، لااقل لوکس و به نوعی «مد روز» باشد. از میان بسیار آثار ساخته شده در این سال، سراغ «مجتمع ایستگاهی شهید مدنی» رفتهایم؛ عمارتی در مقیاس عمومی، با کاربری بالا، ترکیبی از بخشهای خدماتی، تجاری و مترو. نگاهی به ساخت ایستگاههای مترو نشان میدهد که برخی از این ایستگاهها از معماری قابلقبولی برخوردارند اما مجتمع ایستگاهی شهید مدنی در نوع خود متفاوت است. طرحی که مهندسین مشاور آمود به سرپرستی فرزاد رستمی‌فر برای این مجموعه طراحی کرده، ترکیبی تازه از سنگ و آهن است؛ ترکیبی که در دهه پیش رو بهطور گسترده مورد‌استقبال معماران و خصوصا طراحان نما قرارمیگیرد و حتی بانکها نیز به صرافت استفاده از آن میافتند. شیوه اجرا، نوع طراحی، وضعیت جانمایی امکان و... طرح «مجتمع ایستگاهی شهید مدنی» چنان مورد‌استقبال قرارمیگیرد که صاحب یکی از معتبرترین جایزههای معماری عصر ما میشود و آمود را که یکی از مهندسان مشاور قدیمی تهران است در مسیر ترقی، چند پله جلو میاندازد.
