قاتل نجات بخش

 جمال رهنمایی       

مرد جوان 22ساله قوچانی که در سال1383 به جرم تجاوز و قتل بیش از20 کودک و بزرگسال به دار مجازات آویخته شد، خودش را مستحق مجازات نمی‎‌‎دانست و باور داشت قربانیان خود را از زندگی دردناک و فلاکت‌باری نجات داده است.
محمد بسیجه، معروف به بیجه عضو یک خانواده 15نفری بود، در کودکی مادرش را به‎‌‎علت بیماری از دست داد و هیچ خاطره‎‌‎ای از او به یاد نداشت. بارها از پدرش تا سرحد مرگ کتک خورده و در غل و زنجیر زندانی شده بود. محمد از 11سالگی بارها مورد تجاوز جنسی قرار گرفته بود. وی در جریان محاکمه خود گفت که از زمان کودکی، حیوانات مریض را می‎‌‎کشته و سپس آتش می‎‌‎زده تا آنها از زندگی زجر نکشند. بیجه به قتل 20زن، مرد و کودک اعتراف کرد؛ هرچند تعداد واقعی قربانیان هیچ‎‌‎گاه معلوم نشد. هزاران نفر پای چوبه دار محمد بیجه حاضر شدند و او در آخرین روزهای اسفند همان سال بدون بررسی ابعاد شناختی این اعمال و مصاحبه‎‌‎های بالینی جرم‌شناسانه اعدام شد.
«پدوفیلیا» یا تمایل بیمارگون جنسی به کودکان که اغلب با آزار آنان همراه است، یکی از هولناک‎‌‎ترین و آسیب‌زننده‎‌‎ترین اختلالات روانی است. افراد دارای این اختلال از آمیزش همراه با آزار انسان‎‌‎های ضعیف‎‌‎تر از خود و به‎‌‎خصوص کودکان لذت می‎‌‎برند. آمیختگی لذت با قتل و آزار و مسیر‎‌‎های شناختی این انحراف فکری، هنوز به‎‌‎خوبی روشن نیست.
 افرادی که نوع حاد این اختلال در آنها تشخیص داده می‎‌‎شود، در زندان‎‌‎های امنیتی ویژه و جزایر دورافتاده نگهداری می‎‌‎شوند؛ زیرا دانش روانپزشکی و روانشناسی درمان قطعی برای انواع حاد این اختلال در اختیار ندارد و فعلا تنها راه ممکن، دور‌کردن این افراد از جامعه و به‎‌‎خصوص کودکان است. در هم‌تنیدگی لذت و آزار در دستگاه فکری این افراد، قدرت انتخاب را در لحظه عمل از آنان سلب می‎‌‎کند. سطح آزار‌دیدگی و نفرت از آزار‎‌‎دهنده نامشخص یا محبوب به حدی در این افراد بالاست که ظاهرا آنان با جابه‎‌‎جا‌کردن و انداختن این بار سنگین روی کودکان دیگر که مشابه سنی خودشان در زمان آزاردیدگی هستند، خودشان را از زیر بار این نفرت و خشم رها می‎‌‎سازند. ابعاد تأثیر خشونت‌ورزی و تولید نفرت در جامعه و خانواده قابل محاسبه نیست و زندگی انسان‎‌‎ها بیش از هر عامل بیرونی دیگری توسط خشم و نفرت خود آدمیان آسیب‌پذیر است.