مثلث حیات در نگهداشت فضای سبز شهری

توسعه فضای سبز، شکل مثلثی را دارد که اضلاع و قاعده آن شامل طبیعت خام، شهرداری و شهروندان است که هر سه ضلع در نگهداشت آن نقش بسزایی دارد.
فضای سبز شهر، بخشی از فضای باز شهری محسوب می‌شود که عرصه‌های طبیعی و مصنوعی همچون چمن، درختان، گل‌ها و سایر پوشش‌های گیاهی بر اساس نظارت و مدیریت انسان و با در نظر گرفتن ضوابط، قوانین و تخصص‌های مرتبط برای داشتن فضای پایدار شهری نقش‌آفرینی می‌کند. در این فرایندها بهبود شرایط زیستی، زیستگاهی و رفاه حال شهروندان یکی از وظایف اصلی مدیران شهری محسوب می‌شود. همچنین استفاده از درختان و گیاهانی که‌ساز و کار مهم در شکل‌گیری اکوسیستم پایدار در کاهش آلودگی‌های صوتی و هوایی دارند و یکی از خروجی‌های مهم سلامت جامعه هستند.
البته این امر نیازمند پذیرش و مشارکت شهروندان است که حضور مؤثر آنها در حفظ طراحی‌های صورت گرفته و در حال اجرای شهر اثرگذار است. از سوی دیگر، همکاری و مشارکت شهروندان در حفظه و نگه داشت فضاهای سبز شهری می‌تواند کمک شایانی برای نیروهای فعال در خدمات شهری باشد که اساس وظایف آنها شامل: استفاده درست از پیکره‌های فیزیکی بوستان‌ها(وسایل ورزشی، سنگفرش‌ها و...)، حفظ زیبایی‌های بصری طراحی شده به مناسبت‌های مختلف فرهنگی در سطح شهر و حفظ شاخ و برگ درختان است که در تلطیف هوای شهر نقش بسزایی دارند و به محیط‌زیست پیرامون خود کمک می‌کنند. در سوی دیگر این موضوع، فضاهای سبز خانگی، هر چند محدود قرار دارد که مراقبت و توسعه آنها از سوی شهروندان می‌تواند به گسترش سرانه فضای سبز در شهر کمک کند و اصول نگهداشت فضای سبز در فصول مختلف سال را برای آنها یادآوری کند. طبیعی است که هر‌گونه تلاش فردی و گروهی برای حفظ و نگه‌داشت فضاهای سبز شهری به تلطیف هوای شهر کمک می‌کند و در این راه تقریباً همه شهروندان می‌توانند مشارکت داشته باشند.
البته در این میان نقش مسئولان مربوطه هم مهم و تأثیرگذار است وجز با مشارکت دو جانبه شهروندان و مدیران شهری موفقیت حاصل نخواهد شد. بیاییم با بینشی عمیق، اول از خودمان شروع کنیم و در حل مسائل نگهداشت فضای سبز حتی به‌عنوان یک شهروند مسئول در جامعه شهری نقش‌آفرینی کنیم و بدانیم مدیران مجموعه شهرداری با شناختی که از چالش‌های پیش روی موضوع نگهداشت فضای سبز دارند، برای حل ریشه‌ای این مسائل تلاش کرده و بر اساس قوانین حاکم در مسیر شرح وظایف اقدام می‌کنند. در اینجا یک شهروند آگاه می‌تواند با ایده‌های تازه خود بینش در سطوح نگهداشت فضای سبز را باز کند و حتی اندیشه‌های مدیریتی را سامان دهد. دقیقاً مثل کودکی که با علاقه‌مندی‌هایش، نگاه مادر و پدر را برای ایجاد پرورش خودش باز می‌کند. این نکته کلیدی را هم نباید فراموش کنیم که اجرای طرح‌های کاربردی و علمی در فضای سبز شهری زمانی میسر می‌شود که همه ما به‌عنوان یک شهروند آن را بپذیریم و به توافق برسیم که فضای سبز پایدار و متفاوت باسلیقه فردی داشته باشیم.