این واقعا فینالیست آسیاست؟

بهروز رسایلی| پرسپولیس با ترکیبی عجیب که در آن از یک دروازه‌بان، 2مدافع میانی و 8هافبک استفاده شده بود، برابر سپاهان تن به تساوی بدون گل داد و البته خوش‌اقبال بود که با نمایش درخشان حامد لک این یک امتیاز را کسب کرد. این چهارمین بازی بدون برد قرمزها و سومین تساوی پیاپی آنها در لیگ برتر است. سرخپوشان عصر سه‌شنبه آنقدر بد و سردرگم بازی کردند که حالا می‌شود پرسید: آیا این واقعا فینالیست آسیاست؟

  عبدی بدتر از نوراللهی است؟
بدون تردید عجیب‌ترین تصمیم یحیی گل‌محمدی در این مسابقه بازی دادن به زوج وحید امیری و احمد نوراللهی در خط حمله بود؛ ترفندی که از ابتدا هم مشخص بود به جایی نمی‌رسد. نوراللهی این اواخر در پست خودش هم افت کرده، بعد او را به خط حمله منتقل کرده‌اند. زنجیر شدن امیری در محوطه جریمه هم باعث شد تیم از نعمت دوندگی، فشار و توپ‌گیری او محروم شود. آرمان رمضانی که شاهکار خود گل‌محمدی است و داستانش فرق می‌کند، در مورد مهدی عبدی هم طبعا انتقاداتی به بازی او وارد است، اما واقعا گلزن نیمه‌نهایی و فینال آسیا در پست خودش ضعیف‌تر از نوراللهی بازی می‌کند؟ چه محاسبه‌ای در ذهن یحیی صورت گرفته که به چنین نتیجه‌ای رسیده؟
 تعویض دقیقه91 یعنی چه؟
نه فقط در این بازی و نه فقط در پرسپولیس؛ هیچ کجای دنیا اضافه کردن مهاجم به زمین در دقیقه91 برای تیمی که نیاز به گل دارد موجه نیست. تعویض در این دقیقه فقط به درد اتلاف وقت و کمک به حفظ نتیجه می‌خورد. در نتیجه روشن نیست چرا مهدی عبدی در دقیقه91 به زمین فرستاده شد. عجیب‌تر اینکه گل‌محمدی در فینال لیگ قهرمانان آسیا هم همین کار را کرد و علی شجاعی را دقیقه90 به میدان فرستاد. عبدی و شجاعی که هیچ؛ اگر بازیکنی متولد شود که پای چپ مسی، پای راست رونالدوی برزیلی و قدرت سرزنی رونالدوی پرتغالی را با هم داشته باشد، باز حضورش در زمین در دقیقه91 بی‌فایده است. یک‌بار یک نفر باید از یحیی بپرسد مرادش از این کار چیست؟
 جوانان به درد کجا می‌خورند؟
بارها نوشته شده یحیی گل‌محمدی باید سوگواری برای ستاره‌های جدا شده را به پایان برساند و به جوانان بیشتر بازی بدهد. با این حال او حتی در 4 مسابقه تشریفاتی پایان فصل گذشته هم به جوانان تیمش بازی نداد و ترجیح داد رکورد امتیازگیری شخصی‌اش را بهبود ببخشد؛ گرچه باز با همه نفرات کلیدی‌اش به ذوب‌آهن باخت و با گل‌گهر و نساجی هم مساوی کرد. آیا نمی‌شد آن شکست و مساوی‌ها در حضور جوانانی مثل آریا برزگر یا احسان حسینی رقم بخورد؟ اینها بازی می‌کردند؛ اگر خوب بودند که حفظ می‌شدند و تجربه کسب می‌کردند، اگر هم بد بودند که از تیم کنار گذاشته می‌شدند و در فصل جدید جای خودشان را به جوان‌های مستعدتر می‌دادند. در مسابقه‌ای که پرسپولیس فوروارد ندارد، چرا آریا برزگر در فهرست گنجانده می‌شود و یک دقیقه هم بازی نمی‌کند؟ حکایت خریدهای خود یحیی یعنی رمضانی، مهدی‌خانی و شریفی هم که بسیار غم‌انگیزتر از این حرف‌هاست.
 چرا این همه موقعیت می‌دهید؟
یکی از پوئن‌های پرسپولیس طی فصول اخیر این بود که کم به رقبا موقعیت گل می‌داد، اما امسال در همین 2 بازی پیاپی برابر ذوب‌آهن و سپاهان شاید مجموعا 10فرصت گل به تیم‌های اصفهانی داده شد. اینکه پرسپولیس هنوز بهترین خط دفاع لیگ را دارد «غلط انداز» است و بیشتر به حامد لک مربوط می‌شود، وگرنه شاید سرخ‌ها بد زمانی از خواب غفلت بلند شوند.
 نیم‌فصل معجزه می‌شود؟
مرتب گفته می‌شود پرسپولیسی‌ها باید شرایط موجود را تا نیم‌فصل تحمل کنند؛ پرسش اینجاست که آیا آن زمان معجزه خواهد شد؟ غیراز پایان محرومیت عیسی آل‌کثیر که تازه خود او هم ناآماده برمی‌گردد، کدام اتفاق بزرگ ممکن است در نیم‌فصل رخ بدهد؟ در بازار فعلی کدام بازیکن طراز اول باقی مانده که بشود جذبش کرد؟ چرا هم‌زمان را از دست می‌دهید و هم امتیازات کلیدی را؟ پرسپولیس با همین پتانسیل موجود باید آینده‌اش را بسازد. حتما ابزارش هم هست، یا روی نیمکت یا در تیم‌های امید و جوانان؛ فقط کمی جسارت و خلاقیت می‌خواهد.