نفس عمیق در فصل کرونا

پرنیان سلطانی

سال‌های قبل که خبری هم از کرونا نبود، باز به این فصل سال که می‌رسیدیم گردشگری‌هایمان کم و کمتر می‌شد و حتی به صفر می‌رسید؛ چون اساسا بیشتر ما باور داریم که فصل گردش و تفریح، بهار و تابستان است! چه برسد به امسال که کرونا هم مزید بر علت شده تا دیگر همان تک‌و‌توک گشت‌و‌گذارهای کوتاه‌مدت و نیم‌روزه زمستانی‌مان را هم کنار بگذاریم و در خانه بمانیم. اگر چه بهترین کار در شرایط فعلی همین در خانه ماندن است، اما به هر حال همه ما به کمی تفریح ایمن و کم‌خطر در این روزها نیاز داریم تا همانطور که مراقب جسم‌مان هستیم، بتوانیم از روحمان هم مراقبت کنیم. در این شماره به معرفی 5نقطه گردشگری امن اطراف تهران پرداخته‌ایم که گزینه‌های بسیار خوب و کم‌خطری برای تمدد اعصاب در روزگار قرنطینه به‌حساب می‌آیند. مکان‌هایی که همگی در محدوده پایتخت قرار دارند و مراجعه به آنها با خودروی شخصی در روزهایی که منع تردد خودروها به دیگر شهرها وجود دارد، مشکلی برایمان ایجاد نخواهد کرد.

نمایی از قله دماوند در دشت لار
یکی از زیباترین و خوش آب‌و‌هواترین دشت‌های نزدیک به تهران، دشت لار دماوند است؛ دشتی که اگر چه به شقایق‌های سرخش شهرت دارد، اما در این فصل سال هم بسیار دیدنی است. چون این دشت زیبا در کوهپایه دماوند واقع شده و از آنجا می‌توانید قله پر از برف دماوند را تماشا کرده و لذت ببرید. این دشت زیبا که از سال 1354با عنوان پارک ملی لار مطرح شده، دشت بسیار وسیعی است که از شمال به کوه‌های شهرستان نور مازندران، از شرق و شمال شرق به کوه دماوند، از جنوب به روستاهای افجه، امامه و لواسان و از غرب به خاتون بارگاه و گرمابدر منتهی می‌شود. این دشت که روزگاری شکارگاه شاهان ایرانی بوده، دارای جاذبه‌های طبیعی از جمله کوه‌های سیاه‌چال، گل زرد، پهنک، کمردشت، اسب کلک و...، رودخانه‌های سفیدآب، چهل‌بره، ورارود، آب امام پهنک و...، دریاچه و سد لار، دریاچه دیوآساب و آبشار لار است که به گردشگران این امکان را می‌دهد تا در این محدوده کوهنوردی، دوچرخه‌سواری و حتی ماهیگیری کنند.

روستای برغان و درختان کهنسالش
بسیاری از ما وقتی نام برغان می‌آید، بلافاصله یاد آلوها، آلوچه‌ها و گوجه‌سبزهایی می‌افتیم که نامشان با برغان گره خورده‌است. اما این روستای گردشگری زیبا به قدری جاذبه‌های گردشگری دارد که می‌توان آن را هم در فهرست مناطق مناسب گردشگری اطراف تهران قرار‌داد. این روستای زیبا که در استان البرز، شهرستان ساوجبلاغ قرار دارد، دارای 2رودخانه به نام‌های «شاهرود» و «سنج» و باغ‌های پردار و درختی است که نگاه هر گردشگری را به‌خود جلب می‌کند اما در راس جاذبه‌های طبیعی روستای برغان، چنار کهنسالی در مسجد جامع روستا وجود دارد که تنه آن خالی است و شبیه یک اتاق شده است. همچنین در این روستا درخت سیب کهنسالی به نام «پیر سیبدارک» هم وجود دارد که پر از دخیل‌هایی است که اهالی روستا به نیت برآورده شدن آرزوهایشان به این درخت بسته‌اند! پل تاریخی برغان، تپه باستانی قلعه‌کش‌کلا، زیارتگاه چهل دختر، حمام قدیمی و کاروانسرا از دیگر دیدنی‌های روستای برغان است که برای دیدن‌شان باید از طریق بزرگراه تهران-کرج، خودتان را به شهرستان ساوجبلاغ و منطقه چندار برسانید.

رودخانه پرآب و خلوت جاجرود
یکی از بهترین گزینه‌های سفر نیم‌روزه و کم‌خطر در اطراف تهران، رودخانه جاجرود است. این رودخانه پرآب که از رشته‌کوه‌های البرز سرچشمه می‌گیرد و به سد لتیان در محدوده لواسان می‌رسد، در ادامه از منطقه حفاظت شده جاجرود و پارک ملی خجیر گذر‌کرده و درنهایت با رودخانه کرج تلاقی پیدا می‌کند. احتمالا بیشتر ما هر وقت می‌خواهیم از دیدنی‌های این رودخانه بهره‌مند شویم، به لواسان می‌رویم و ساعتی را کنار سد لتیان سپری می‌کنیم. به همین دلیل هم این محدوده معمولا شلوغ است و رفتن به آن در این روزهای کرونایی توصیه نمی‌شود. درحالی‌که رودخانه جاجرود جای دیگری هم مظهر پیدا کرده و در دسترس است که به‌دلیل خلوتی‌اش، گزینه بسیار خوب و ایمنی برای گردشگری کوتاه‌مدت به‌حساب می‌آید. برای دستیابی به رودخانه جاجرود تنها کافی است خودتان را به شرق تهران برسانید و از سه‌راه تهرانپارس راه جاده دماوند را در پیش بگیرید. از روی پل جاجرود در جاده دماوند که عبور کنید، رودخانه جاجرود را خواهید دید. پس از آن فقط کافی است خودتان را به کنار رودخانه جاجرود برسانید و از زیبایی‌های این رودخانه پرآب قبل از آنکه با گذر از دشت‌های جنوب تهران به دریاچه نمک منتهی شود، لذت ببرید.

دشت گرچال یا دشت هویج
یکی دیگر از فضاهای بکر و زیبای حاشیه تهران که به‌دلیل فضای باز پهناور و خلوت گزینه بسیار خوبی برای گردشگری در روزگار کرونا به‌حساب می‌آید، دشت گرچال یا همان دشت هویج معروف در حوالی روستای افجه است. نام این دشت زیبا، «گرچال» به معنی «جایگاه آتش» است. احتمالا دلیل این نامگذاری هم این بوده که دشت روستای افجه نسبت به دیگر دشت‌های حاشیه کوه‌های شمال شرق پایتخت هوای گرم‌تر و مطلوب‌تری دارد. به همین دلیل در فصل پاییز و زمستان هم می‌توان به این دشت زیبا مراجعه کرد و از دیدنی‌های آن لذت برد. اما معمولا بیشتر ما این نقطه گردشگری را به نام دشت هویج می‌شناسیم؛ ظاهرا در گذشته واقعا در این دشت هویج می‌کاشتند، اما امروزه دیگر خبری از کاشت هویج در این دشت بکر و بزرگ نیست. ارتفاعاتی که بهترین گزینه کوهنوردی هستند، آبشار پسچویک که 15متر ارتفاع دارد، راه کوهستانی شاه‌عباسی که در زمان صفویه ساخته‌شده و قلعه خشت و گلی ساکا که یادگار قرن دوم هجری است، از جمله دیدنی‌های دشت هویج به‌حساب می‌آید.

کاخ ناصرالدین شاه در روستای شهرستانک
شاید بسیاری از ما به‌ویژه ساکنان غرب پایتخت نام روستای شهرستانک را شنیده باشیم اما احتمالا کمتر کسی از ما می‌داند که این روستا در کنار طبیعت بکر و بسیار زیبایش، ویژگی‌های تاریخی منحصربه‌فردی هم دارد؛ از جمله کاخ ناصرالدین شاه و کتیبه قاجاری که باعث شده دیدنی‌های این روستای زیبا به 2بخش طبیعی و تاریخی تقسیم شود. فاصله تهران تا این روستا که از دیدنی‌های شهر کرج به‌حساب می‌آید، حدود 60کیلومتر است و دسترسی به آن از طریق آزادراه تهران- شمال امکانپذیر است. اگر گذرتان به روستای شهرستانک افتاد، حتما سری به کاخ ناصری این روستا هم بزنید؛ کاخی که در دوران حکومت ناصرالدین‌ شاه قاجار ساخته شده و قدمت آن به سال1257 هجری شمسی برمی‌گردد. اینطور که اعتمادالسلطنه از رجال دربار قاجار در کتاب خاطراتش نوشته، ظاهرا ناصرالدین شاه هر سال در یک روز معین به شهرستانک می‌آمد و در کاخ ییلاقی‌اش مراسمی مخصوص به نام آشپزان برگزار می‌کرد. در کنار این کاخ کتیبه سنگی بسیار ارزشمندی هم وجود دارد که به کتیبه قاجاری معروف است. درباره این کتیبه هم اینطور نقل می‌کنند که ظاهرا یک روز سنگ بزرگی با ارتفاع 4متر از صخره جدا شده و به پایین پرتاب می‌شود. اما این سنگ غول‌پیکر آسیبی به شاه و کاخش وارد نمی‌کند. بنابراین ناصرالدین شاه دستور می‌دهد شرح این اتفاق را روی همان سنگ بنویسند. اگرچه امروز نوشته‌های روی این کتیبه قابل‌خواندن نیست، اما یکی از جاذبه‌های گردشگری شهرستانک به‌حساب می‌آید.