امنیت منطقه فقط با ایران

آرش نهاوندی

روزنامه کریستین ساینس مانیتور در تاریخ 27دسامبر1990 (6دی 1369) در مطلبی از موافقت کشورهای عرب حاشیه خلیج‎‌‎فارس با حضور ایران در طرح‎‌‎های امنیتی این منطقه خبر داد. به نوشته این روزنامه، در پایان جلسه 4روزه پادشاهان، امرا و شیخ‎‌‎های حاکم بر کشورهای عربی حوزه خلیج‎‌‎فارس(شورای همکاری خلیج‎‌‎فارس) به وضوح این مسئله موردتأکید قرار‌گرفت که ایران نیز باید در هرگونه ترتیبات جدید امنیتی خلیج‎‌‎فارس حضور داشته‌باشد. این تصمیم پس از آزادی کویت از اشغال ارتش عراق گرفته‌شد. «مبارک الخاطر» وزیر امورخارجه قطر و سخنگوی شورای همکاری خلیج‎‌‎فارس در سخنانی گفت: طبیعت معاهدات امنیتی خلیج‎‌‎فارس در آینده بستگی به اوضاع نظامی در این منطقه پس از آزادسازی کویت خواهد داشت. ایران مخالف حضور نیروهای خارجی در منطقه است و پیشنهاد داده که نیروهای مسلح کشورهای عضو شورای امنیت خلیج‎‌‎فارس به همراه ایران، ترکیه و پاکستان یک نیروی جدید دفاعی به‎‌‎منظور حمایت از کویت ایجاد کنند. به اعتقاد کارشناسان سیاسی، محتمل نیست که کشورهای عربی، حضور نیروهای ایرانی در خلیج‎‌‎فارس را بپذیرند. منابع نزدیک به شورای همکاری خلیج‎‌‎فارس اما اعلام کرده‎‌‎اند که بر این باورند که موضع تهران در روند مذاکراتی که به‎‌‎منظور ایجاد ترتیبات جدید امنیتی در خلیج‎‌‎فارس برگزار خواهد شد، تغییر خواهد کرد. بر اساس این گزارش، شورای امنیت خلیج‎‌‎فارس متشکل از کشورهای عربستان‌سعودی، بحرین، قطر، امارات متحده عربی، عمان و کویت است. این شورا در زمان جنگ ایران و عراق (جنگ تحمیلی) و در زمانی که به ادعای کشورهای عربی، ایران تهدیدی برای منطقه محسوب‌می‌شد، تاسیس شد. در آن زمان اعضای شورای همکاری خلیج‎‌‎فارس مدعی بودند که عراق وظیفه حفاظت از منافع کشورهای عضو این شورا را بر عهده دارد.