تجسمی
خانه، آتلیه یا گالری؟
نمایشگاه‌های خانگی محل اصلی عرضه کارهای تجسمی است
حافظ روحانی
با شدت گرفتن اعتراضات مردمی و جدی شدن اعتصابات سراسری در سال1357گالری‌های هنری هم تعطیل شدند؛ گروهی کموبیش داوطلبانه و گروهی از سر اجبار. بعد از پیروزی انقلاب شرایط سیاسی و اجتماعی علناً مبادلات هنری را ناممکن کرده بود. از طرف دیگر بخش عمدهای از خریداران آثار هنری یا به خاندان پهلوی وابسته بودند و یا به واسطه فعالیت اقتصادی در طول دوره پهلوی به ثروت رسیده بودند. به این ترتیب گالری‌های هنری بخش عمده خریدارانشان را از دست داده بودند.
گالری سیحون تنها گالری کموبیش فعال در سالهای بعد از انقلاب و دوران جنگ است. با اینحال فعالیت این گالری هم به واسطه مشکلات گوناگون همیشگی نیست و با وقفههای متعدد همراه است. هنرمندان برای نمایش آثار علاوه بر فعالیت محدود گالری سیحون دو راه دیگر را در پیش میگیرند؛ یا آثارشان را در خانه یا آتلیهشان به نمایش میگذارند و یا نمایشگاههایشان را به شکل موقت در بعضی از مغازهها برپا میکنند.
بهرام دبیری از چهرههای فعال در برپایی نمایشگاه‌های خصوصی است. در نیمه اول دهه1360او چندین نمایشگاه گروهی و انفرادی را در آتلیهاش در محدوده خیابان خردمند برگزار میکند. در این نمایشگاهها بازدیدکنندگان آثار را خریداری هم میکنند.
اما علاوه بر نمایشگاه‌های خصوصی نمایشگاه‌های هنری در مغازهها هم برگزار میشود. محمدرضا اصلانی، شاعر و فیلمساز ، در سال1362نشر نقره را تأسیس میکند. در این نشر نمایشگاه‌های هنری هم برپا میشوند که با توجه به روابط وسیع اصلانی بهنسبت هم موفق هستند. علاوه بر اینها نشر کتابسرا هم در برگزاری نمایشگاه‌های هنری فعال است؛ فعالیتی که کموبیش تا امروز هم ادامه دارد. بعد از پایان جنگ فعالیت گالری‌های هنری بهتدریج آغاز میشود.
