گونه‌ای به نام فیلم‌جنگی

جنگ به‎‌‎سینمای ایران رنگ‎‌‎وبو و تماشاگر داد. درحالی‎‌‎که سینمای ایران پیش از انقلاب به‎‌‎واسطه فیلمفارسی‌ از سوی قشر مذهبی طرد شده بود، پس از انقلاب با پرداختن به روایت جنگ تعریف و ظاهر دیگری به‎‌‎خود گرفت. جنگ  هشت ساله و چندوجهی بودنش باعث شد سینمای ایران به‎‌‎سمت فیلم‎‌‎جنگی پیش برود. فیلم‎‌‎جنگی همیشه عنصر برخورد  را با خود داشت و برای مردم جذاب بود و گواه این ادعا پرفروش بودن اکثریت فیلم‎‌‎های جنگی تاریخ سینماست. در ایران ژانر فیلم‎‌‎جنگی به‎‌‎عنوان ژانر دفاع‎‌‎مقدس شناخته شد و مخاطبان سینمای ایران از همان دوره جنگ از این آثار استقبال کرده‎‌‎اند.
هنوز هم پرمخاطب‎‌‎ترین فیلم تاریخ سینمای ایران با رکوردی بالغ بر بیش از 10میلیون نفر بیننده متعلق به فیلم «عقاب‎‌‎ها»ست که ساموئل خاچیکیان آن را در چهارمین سال جنگ تحمیلی روی پرده برد. آماری که با توجه به جمعیت 42میلیون نفری ایران در آن سال‌ها رقمی قابل توجه محسوب می‌شود. نخستین فیلم‎‌‎جنگی سینمای ایران، «مرز»، هم ساخته جمشید حیدری بود که در مهر 60 روی پرده رفت و پس از آن مردم برای تماشای برزخی‎‌‎های ایرج قادری، سقای تشنه لب، دو چشم بی‎‌‎سو، عبور از میدان مین، پرواز در شب و کانی‎‌‎مانگا در صف بلیت 3تومانی ایستادند، در سالن تخمه شکستند و برای رزمندگان هورا کشیدند. گاهی نیز در میانه فیلم، آژیر خطر واقعی به صدا درمی‌آمد و کنترل‎‌‎چی‎‌‎های سینما ضمن گشودن همه درها با دعوت از مردم به خونسردی آنها را به نزدیک‎‌‎ترین پناهگاه راهنمایی می‎‌‎کردند.