جاده هراز لرزید

مرضیه ثمره‌حسینی  

جمعه پنجم فروردین سال1362 زلزله‎‌‎ای مهیب در منطقه هراز رخ داد. درحالی‎‌‎که بسیاری از مسافران نوروزی در حال سفر به شمال کشور بودند یا پس از گذران تعطیلات در راه بازگشت به خانه بودند، صدای مهیبی سکوت کوه‎‌‎های منطقه را در‌هم‌شکست و سنگ‎‌‎های چند‌تنی از کوه‎‌‎ها جدا شد و روی جاده و خانه‎‌‎های روستایی فروریخت. ده‎‌‎ها ماشین کوچک و بزرگ زیر خروارها سنگ ماند و بسیاری از روستاها نیز به کلی ویران شدند. بیشترین خسارات به روستای بایجان وارد شد، به‎‌‎طوری‎‌‎که تنها در این روستای 120خانواری، حدود 100خانه و 35مغازه به‎‌‎همراه مدارس آن ویران شد. در آبگرم استراباکو، محلی تفریحی- درمانی در 65کیلومتری جاده آمل، «از 26نفر از کسانی که در آب مشغول آبتنی بودند تنها جسد چهار تن به‎‌‎دست آمد.» 
کمک‎‌‎های پزشکی که پس از 20ساعت از وقوع زلزله به محل حادثه ارسال شد، ناکافی بود. هلال‌احمر کمک‎‌‎های مواد غذایی خود را از طریق هلی‎‌‎کوپترها به روستاهای خسارت‎‌‎دیده ارسال کرد. کار آواربرداری و بیرون‎‌‎آوردن ماشین‎‌‎ها در جاده به‎‌‎دلیل حجم سنگ‎‌‎های فروریخته از کوه به کندی انجام می‎‌‎گرفت و بسیاری از مردم برای کمک به نیروهای امداد در منطقه حضور یافتند. هرچند عباس شیبانی، نماینده تهران که از طرف رئیس‎‌‎جمهور به منطقه اعزام شده بود، تلفات و خسارات را اندک اعلام کرد، با این حال شمار نهایی کشته‎‌‎ها حدود 30نفر اعلام شد.