انفجار قیمت مسکن

علی عمادی

نرخ تورم در سال1362بالغ بر 14.8درصد می‎‌‎شد که نسبت به سال قبل 4.4درصد کاهش داشت. حداقل دستمزد کارگر همچنان 1905تومان در ماه بود. این رقم از سال59 بدون تغییر تداوم داشت و این یعنی باوجود افزایش تورم، دستمزد کارگران تغییری نیافته بود. نرخ دلار در بازار آزاد نیز با 10تومان افزایش نسبت به سال قبل خود در سال 62 به 45تومان رسید. با ادامه سیاست توزیع کوپن، نبود واردات و کمبود کالاهای مختلف، هزینه‎‌‎های خانوارهای شهری در گروه‎‌‎های مختلف هزینه، کاهش چشمگیر داشت، جز مسکن. هزینه مسکن در این سال برای خانوارهای شهری به‎‌‎طور متوسط در کل کشور 4برابر شد. بدین‎‌‎ترتیب شهروندان در آن سال سفره‎‌‎هایشان را کوچک‎‌‎تر کردند، از همه هزینه‎‌‎های خوراکی و غیرخوراکی‎‌‎شان بیش از دوسوم کاستند تا بتوانند هزینه مسکن و اجاره‎‌‎بها را تامین کنند. متوسط درآمد ماهانه خانوارهای شهری در این سال حدود 7هزار و 653تومان بود اما متوسط هزینه‎‌‎های خوراکی و غیرخوراکی خانوارهای شهری در ‎‌‎ماه بالغ بر 9هزار و 276تومان می‎‌‎شد که نشان می‎‌‎داد، خرج بیش از 20درصد بیش از دخل است. در میان هزینه‎‌‎های خانوارهای نمونه شهری، 61درصد به هزینه‎‌‎های غیرخوراکی مربوط می‎‌‎شد و 39درصد به هزینه‎‌‎های خوراکی و دخانی. 48درصد هزینه‎‌‎های غیرخوراکی خانوارهای شهری به‎‌‎طور متوسط به مسکن اختصاص داشت، 15درصد به پوشاک و کفش و 10درصد به حمل‎‌‎ونقل. در این سال به‎‌‎طور متوسط 1.5درصد هزینه‎‌‎های خانوار شهری صرف مسافرت می‎‌‎شد و 1.2درصد برای تحصیل و آموزش هزینه می‎‌‎کردند. در بین اقلام خوراکی، خانوارهای شهری در این سال به‎‌‎طور متوسط 31درصد از کل هزینه‎‌‎های خوراکی را برای خرید انواع گوشت می‎‌‎پرداختند؛ 23درصد برای انواع میوه و سبزی، 13درصد برای نان و برنج و کیک و بیسکوییت و 12درصد برای شیر و لبنیات. 4درصد هزینه اقلام خوراکی و دخانی خانواده نیز برای انواع محصول دخانی صرف می‎‌‎شد.