اقوام ایرانی در قاب پرتره

ستایش یگانه
  
فارغ‎‌‎التحصیل هنرستان موسیقی بود و پیانو می‎‌‎نواخت. البته موسیقی تنها علاقه‎‌‎اش نبود و گاهی عکاسی هم می‎‌‎کرد. درسش که تمام شد، راهی انگلیس شد و یک سال بعد به آلمان رفت و در آکادمی عکس کلن، تحصیل در رشته عکاسی را آغاز کرد. همانجا بود که کلاویه‎‌‎های قلبش فشرده شد و نوای عشق به صدا درآمد و زندگی‎‌‎اش در قابی مشترک با استادش، گونتر اشپانک، آغاز شد. چند سال بعد به همراه همسرش به ایران بازگشت و به‎‌‎مدت 2سال از موضوعات متنوع تاریخی و موزه‎‌‎ای عکاسی کردند. زندگی‎‌‎اش با استاد آلمانی بعد از 2سال به انتها رسید، اما زندگی نادره انور هنوز ادامه داشت. به نوشته عذرا دژم در کتاب «اولین زنان»، انور که در کار عکاسی پرتره خبره بود، به استخدام شرکت ملی نفت ایران درآمد و به‎‌‎عنوان کارمند روابط عمومی کارهای عکاسی این شرکت را انجام می‎‌‎داد و عکس‎‌‎های هنرمندانه‎‌‎ای از مناطق نفت‎‌‎خیز گرفت. در سال1342، آتلیه‎‌‎ای در خیابان وصال شیرازی تاسیس کرد و به تربیت شاگردانی پرداخت تا او را در تهیه عکس‎‌‎های تبلیغاتی و صنعتی پروژه‎‌‎های مختلف یاری کنند. او در کنار عکاسی تبلیغاتی، به عکاسی پرتره و طبیعت نیز مشغول بود و عکس‎‌‎های متعددی از مناظر روستایی و پرتره‎‌‎های ترکمن‎‌‎ها و سایر اقوام ایرانی ثبت کرد. آتلیه انور در سال1352 تعطیل شد و انور پس از آن در سال1361 به فرانسه رفت و در آنجا هم به عکاسی مشغول شد.