این بهترین فرصت برای اهالی «کوچه‌بازاری»خوان بود که با وجود محبوبیت بسیار و فروش چند ده برابری نسبت به ستاره‌های پاپ نادیده مانده بودند. هم پرونده‌شان پاک بود و هم خاستگاه طبقاتی وزبانی‌شان دلخواه و خوش‌آیند. شایسته بود که پرده‌دری کنند و از «سیاه‌چال اوین» و «ساواک»بخوانند که: «یه روزی زندون قصر/ یه روز اوین وحشت/ هر زمان تو دخمه‌ای من کشیدم مرارت»؛ و به‌دنبال آن بازار گرم فکاهی‌خوانان و لطیفه‌گویان تابه زبان خود از شرایط تازه بگویند و «شاه فراری» و «ساواک» و«خواننده فراری» را ابزار خنده‌سازی کنند. اینکه در مصاحبه‌ای خیالی از یک خواننده بپرسند: «به‌نظر شما فاسدترین خواننده کیه؟» و پاسخ بشنوند که: «اون منم، اون منم، اون منم!» یا «مست‌ترین خواننده رو کجا دیدین؟» و پاسخ که: «توی آینه دیدم».
کوچه بازاری ها
در همینه زمینه :
