کاست؛ صدای دهه 50
کمتر از ۲۷۰۰ساعت تا پایان سده سنگ و الماس باقی مانده و چنان که معلوم است زیستگان این قرن، پژوهش‌ها و بررسی‌های برزمین‌مانده زیادی را به دوش اهالی صدسال پیش رو خواهند گذاشت. چه بسا که برای موسیقی از همه بیشتر. هر چند که همین سفره فقیرانه هم که به نام تحفه درویش تحویل آیندگان خواهیم داد، چهل‌تکه‌ای گمراه‌کننده است؛ بیشتر آنان که به اسم موسیقی صفحه‌ای برای نوشتن به زیر قلم داشتندتا نهایت توان چشم بر تحلیل و واکاوی اتفاقات روز موسیقی و ترانه بستند و کار را به خبرسازان و عکاسان واگذار کردند. کار پژوهش دانشگاهی هم که سهم آموزه‌های دوران پیشارادیویی و صفحات سنگی و «چاووش»ها و به تازگی هم «گل‌ها» شد. از «گوسان»ها بیشتر خوانده‌ایم تا تحلیل و آسیب‌شناسی موسیقی و ترانه‌های روز که ابزار شناخت سلیقه عمومی امروز است و گزارشی از امروز برای تاریخ و آینده.
این مروری ساده است بر هیاهوی بازار کاست در 2سال ابتدایی بعد از انقلاب. خرده‌ای از سال‌ها کنجکاوی ناشی از دلمشغولی شخصی. روگذری است برکاری که مدت‌هاست در خواب کتاب و نمایشگاه شدن پهلو عوض می‌کند.
جلدهایی که هم‌اینک روی این 4صفحه در دیدرس قرار گرفته از میان ده‌ها جلد در دسترس انتخاب شده، چه بسا که محدودیت‌ها و بستگی‌ها نمونه‌های گویاتر برای متن مورد نظر را کنار گذاشته‌اند. برای شکل‌گیری این آوردگاه سپاسگزار رفقای مجموعه‌دارم هستم که موردنظرهایم را به من و شما هدیه کردند؛ جلیل حیدری و در مراتب بعدی رحمان خرامان، حمید محمدیان و سعید سمیعی.
در همینه زمینه :
