سال اندوه و رنج

مرضیه ثمره‌حسینی

سال1355برای اهالی استان خراسان سالی پر از اندوه و رنج بود. در اردیبهشت این سال پس از چند روز بارندگی شدید، سیل مهیبی در شهرهای مختلف این استان به راه افتاد و خسارت‌های مالی و جانی بسیاری به بار آورد. بارندگی در بسیاری از روزهای اردیبهشت ادامه داشت و کار امدادرسانی مختل شده بود. خسارت وارد شده به خانه‌ها و اراضی کشاورزی، باغ‌ها و منابع آب به‌گونه‌ای بود که دولت دستور کمک‌رسانی به سیل‌زده‌ها را صادر کرد.
گزارش‌های ارسالی از شهرستان‌ها، خبر از خسارت شدید به اغلب پل‌ها و راه‌های مواصلاتی استان می‌داد. بنا به گزارش ژاندارمری دره‌گز، سیل، پس از تخریب دو پل، راه قوچان به اطراف را قطع کرد. بخشدار فریمان نیز گزارش داد: «به‌علت جاری‌شدن سیل در سفیدسنگ و طغیان رودخانه خسارات زیادی به مزارع چغندر و گندم و خانه‌های مسیر رودخانه وارد شده است». بنابر گزارش فرماندار تربت‌جام، 50هکتار از اراضی چغندر و گندم این شهر نیز آسیب دیدند. در گزارشی دیگر، پلیس راه چناران اعلام کرد: «در اثر طغیان آب، پل فردوس فروریخته و ارتباط مشهد با فردوس و دهات اطراف به‌طورکلی قطع گردیده است».
باران شدید و سیل همچنین خسارت زیادی به خانه‌های اهالی کلات وارد کرد. بنابر گزارش ژاندارمری خراسان، در حومه سنگ‌سفید 12خانه ویران و در قرای حاجی‌آباد و زورآباد نیز تعداد زیادی گوسفند تلف شدند. شمار زیادی از مردم مصدوم و تعداد قربانیان بیش از 30نفر برآورد شد.
مسئولان محلی گزارش دادند که «روحیه مردم به‌کلی خراب و خطر خرابی خانه‌ها و نبودن مایحتاج و ارزاق، مردم را تهدید می‌نماید. همچنین، زمین‌های مزروعی و باغات به‌کلی خراب شده است.»
منبع: اسناد آرشیو ملی ایران، پرونده 133976/293.