یادداشت
فرجام خوش بی‌سرانجامی
آذر منصوری- فعال سیاسی و صاحب‌نظر حوزه زنان
صدور نخستین شناسنامه برای فرزندانی که حاصل ازدواج زنان ایرانی با اتباع خارجی هستند، از اقداماتی بود که سال‌ها به محل دغدغه این خانوادهها و نهادهای مدنی تبدیل شده بود.
این مطالبه بخشی از جامعه ایران بود که در نهایت با پیگیری نهادهای مدنی، همراهی و پیگیری دولت و در نهایت تلاش مجدانه زنان مجلس دهم به ثمر رسید. فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان غیرایرانی مشکلات متعددی داشتند و با بی‌سرانجامی غیرقابل توصیفی مواجه بودند. نداشتن شناسنامه به بیان دیگر به این معنی است که فرد به‌دلیل فقدان هویت مشخص از همه آنچه در قالب حقوق شهروندی تعریف می‌شود، محروم است. طبیعی است که تداوم این وضعیت چه فشاری را به فرد و خانواده او وارد می‌کند. به همین دلیل این قانون از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. علی‌القاعده با این قانون فرزندانی که تا‌کنون بلاتکلیف بودند، از این پس خود را شهروندان ایران قلمداد می‌کنند و این قطعا روی زندگی امروز و آینده آنها تأثیرات شگرفی به‌دنبال خواهد داشت. این حس تعلق به‌نظرم رافع بخش مهمی از مشکلات روانی این افراد هم خواهد بود. اما در کنار این قانون باید به یک ملاحظه دیگر نیز توجه داشت. در برخی استان‌های مرزی که غالبا جزو مناطق محروم محسوب می‌شوند، ممکن است این قانون بهانه‌ای باشد برای اینکه برخی از خانوادهها دختران خود را به ازدواج با اتباع غیرایرانی مجبور کنند و طبیعی است این قانون نباید مورد سوءاستفاده این افراد قرار گیرد. بنابر‌این لازم است وزارت کشور و نهادهای مسئول اقدامات لازم را برای پیشگیری از این مخاطره به انجام رسانند.
در همینه زمینه :
یادداشت