فرصت‌ها و چالش‌های یک بلندپروازی

 سعید برآبادی     

بنا به  گزارش روزنامه اطلاعات  در روز سوم اسفند 56 کارهای ساختمانی فرودگاه جدید بین‌المللی تهران آغاز  شد». پیشنهاد ساخت فرودگاهی که اینک به‌عنوان فرودگاه بین‌المللی امام‌خمینی(ره) در جهان شناخته می‌شود، در سال1346 و توسط سازمان ایکائو به ایران داده شد.
 هدف ساخت این فرودگاه که طرح اولیه آن در سال1351 به تصویب رسید نقش‌آفرینی ایران در ترانزیت اروپا و آسیا بود و حکومت وقت می‌خواست با پیشی‌گرفتن بر کشور امارات، ایران را به یکی از هاب‌های ترانزیت بار و مسافر منطقه بدل کند. 5سال بعد، کار ساخت این فرودگاه به تاریخی که در روزنامه اطلاعات آمده شروع شد. پیمانکار این پروژه شرکت تامس آمریکایی بود که با یکی از شرکت‌های ایرانی همراه شده بود. هدف؛ افتتاح پروژه تا سال1362و مبلغ کل پروژه؛ یک میلیارد دلار! پس از پیروزی انقلاب، طراحی و ساخت این فرودگاه تا سال1374متوقف ماند و بعدها چند شرکت ایرانی و فرانسوی سعی در اتمام پروژه داشتند. 
تلاشی که حدودا یک دهه به طول انجامید تا در نهایت در اردیبهشت سال1383، فازهایی از آن به بهره‌برداری رسید و اینک نیز، مهم‌ترین فرودگاه بین‌المللی کشور محسوب می‌شود. با این همه 2موضوع درباره این فرودگاه کلیدی را نباید از یاد برد؛ نخست اینکه برآوردهای اولیه ساخت فرودگاه امام‌خمینی(ره)، تامین نیاز ترانزیتی کشور تا دهه 70 بود و این در حالی است که این فرودگاه یک دهه بعد تازه به افتتاح رسید.
 نکته دوم، دفن و تخریب آثار تمدن عصر آهن روستاهای باستانی «تپه معمورین» زیر این پروژه بود. هر دوی این موضوعات، اکنون به چالش‌های بزرگ‌ترین فرودگاه بین‌المللی کشور بدل شده است.