یادداشت/ جسارت به پیامبر رحمت؛ از مکرون تا جهالت

مجید فراهانی- عضو شورای شهر تهران

سخنان رئیس‌جمهور فرانسه درباره اسلام و مسلمانان واکنش‌های شدیدی در کشورهای مسلمان به‌دنبال داشت. اظهارات او در مورد آنچه اسلام‌گرایی افراطی و تهدید ارزش‌های سکولار فرانسوی می‌خواند، در آستانه هفته وحدت از یک‌سو‌ موجی از اتحاد و انسجام را در بین مسلمانان ایجاد کرد و از سوی دیگر منجر به معدودی عکس‌العمل‌های خشن غیرقابل دفاع از سوی داعش‌مسلکان متحجر در فرانسه و خارج از آن شد. نگاه ابزاری و غلط به مذهب که متأسفانه مکرون در این ماجرای اخیر از همراهی گروه‌های تکفیری و سلفی که با نادانی مطلق و جهل مرکب با کج‌فکری و برداشت‌های سطحی و نازل از دین برای تضعیف جهان اسلام آمده‌اند هم برای گسترش آن بهره می‌برد به راهبردی جدی برای شکل‌دادن به مناسبات ظالمانه و یکسویه جهانی بدل شده است. واقعیت اما چیز دیگری است. آنها می‌دانند ما هم می‌دانیم که آنچه مکرون به نام اسلام‌گرایی افراطی خوانده است نه‌تنها واقعیت اسلام نیست بلکه جریانی خشن، بی‌خرد و بی‌اعتقاد به مذهب هست که در دامان و سایه همین کشورهای مدعی آزادی بالیده‌اند و با حمایت متحدین همین مدعیان دمکراسی ساخته و پرداخته شده‌اند تا با وارونه‌نمایی و معرفی غلط اسلام، زمینه شکاف و اختلاف در بین جریان‌های مختلف اسلامی را برای بهره‌برداری‌های سیاسی و اقتصادی خود فراهم کنند. امروز اگر روشنفکری فرانسوی در خطایی چندین‌باره که بار اول در نشریه شارلی ابدو مرتکب شد و با این ادعا که رسانه آزاد از ارزش‌های روشنفکری است و نمی‌توان با اعمال محدودیت حق اظهارنظر را سلب کرد سعی می‌کرد آن را ماستمالی کند، دوباره در سطح رهبران ارشد خود با پنجه‌کشیدن به‌صورت اسلام، همراهی مدنی و سیاسی جریان روشنفکری و حکومتی را در ضدیت با اسلام و آزادی بیان پدیدار می‌کند، ضرورت تلاش و میدان‌دادن به جریان اسلامی خردورز، عقل‌گرا و مدنی و رحمانی بیشتر از گذشته به چشم می‌آید و برجسته می‌شود. اگر امروز فرانسه‌ای که به وسیله «شرکت مریو» خود و با صادرات خون‌های آلوده به ایدز زمینه قربانی‌شدن انسان‌های زیادی را در جهان و ازجمله در ایران فراهم ساخت و با همراهی و حمایت از رژیم سابق عراق برای تسلیح به سلاح‌های شیمیایی و میکروبی بسیاری از هموطنان کرد ما و رزمندگان و فرزندان ایران را به شهادت رساند و یا با چتر حمایت خود بدنام‌ترین و خشن‌ترین جریان مخالف مردم و تمامیت ارضی ایران یعنی سازمان تروریستی منافقین را زیر بال و پر خود گرفت، با ادعای دمکراسی و آزادی و با توهین به رسول‌الله دل‌های بسیاری را به درد آورده است اینگونه گستاخانه و بی‌محابا خوی «توحش فکری»خود را نمایش می‌دهد، علاوه بر محکوم کردن این اقدام مضحک و ناشی از خوی استبدادی عاملان آنکه حتما مؤثر است و نمادی از پویایی مذهب به‌شمار می‌آید، باید پذیرفت که ما هم مقصریم در معرفی اسلام با توجه به اقتضائات جهان کنونی قصور کرده‌ایم و آنچنان که شایسته است در این راه اهتمام نکرده‌ایم. به تعبیر دکتر شریعتی؛ دشمن اسلام نه کفر که جهل است. بر مبنای این رویکرد و نگاه، آنجا که گرایش‌های افراطی و تندرو، اسلام را به‌گونه‌ای دیگر معرفی می‌کنند باید جریان‌های عقلانی و نمایندگان واقعی اسلام‌گرایی، علاوه بر محکومیت‌های کلامی با روشنگری و معرفی درست دین به‌عنوان نهادی اجتماعی راه را بر اینگونه اقدامات سخیف ببندند. پیامبر اسلام، رسول مهربانی، پیام‌آور اخلاق، بشارت‌دهنده رحمت و پیام‌آور آزادی است و ساحت مقدس او و وجود پربرکتش حب‌المتین وحدت جهان اسلام است. جسارت‌کنندکان با ضدیت و توهین سخیف خود بیش از آسیب به اسلام، چهره و ماهیت واقعی خود را نشان دادند؛ چهره‌ای که نه روشنفکری آن را بزک می‌کند، نه آزادی آن را مزین می‌کند، نه دمکراسی آن را پنهان می‌کند.