به حال آتیه روستازادگان ترحم فرمایید

  مرضیه ثمره‌حسینی      
در آبان سال1349، جمعی از اهالی روستای نشلج کاشان به‌دلیل کمبود معلم، عریضه‌ای خطاب به وزیر آموزش و پرورش نوشتند و از وضعیت دبستان این روستا شکایت کردند؛ «جناب رئیس فرهنگ وضع اسف‌انگیز را از نظر فرهنگ ملاحظه فرمودند، ما اهالی باز آنجا کمبود معلم را به عرض رساندیم. فرمودند ما تقصیری نداریم، تقاضای معلم کرده‌ایم، فعلاً اعزام نشده است. ما اهالی می‌خواهیم سؤال بکنیم آیا دو نفر معلم قادر می‌شوند یک دبستان شش‌کلاسه 150نفری را اداره کرده و نتیجه مثبت بگیرند؟ شما را به خدا قسم، ما پدران بی‌بضاعت و کم‌بهره چگونه می‌توانیم در روز قیامت جوابگوی طفل‌های معصوم خود باشیم؟»
این روستا در آن زمان بیش از 2500نفر جمعیت داشت و در دبستان آن با 150دانش‌آموز، تنها 2 معلم خدمت می‌کردند. اداره آموزش و پرورش کاشان در پاسخ به پیگیری وزارت آموزش و پرورش، کمبود معلم را مختص تمامی کاشان و روستاهای تابعه دانست؛ «در سال‌جاری قریب 63نفر آموزگار از این حوزه منتقل شدند و کمبود معلم در سطح روستاهای این حوزه کاملاً مشهود است.» در نهایت، آموزش و پرورش کاشان تصمیم گرفت تا زمان تأمین معلم برای مدارس، سپاهیان دانش دوره شانزدهم را در روستاهای مختلف این شهر مستقر کند تا دبستانی بدون معلم نماند.
منبع: اسناد آرشیو ملی ایران، پرونده 35150/297.