وزیر بهداشت: چند جاده را بستند؟

وزیر بهداشت لب به سخن باز کرد. صحبت‌های تند و انتقادی او از رعایت نشدن پروتکل‌ها و بی‌توجهی به توصیه‌ها و تصمیمات وزارت بهداشت، حکایت از آشفتگی اوضاع و مدیریت پیچیده و نافرجام شیوع کووید-19 در کشور دارد. سعید نمکی که بهمن سال97 سکاندار وزارت بهداشت شد، از بهمن سال گذشته با چالش جدی روبه‌رو شد و با هر روزی که از شیوع گسترده کووید-19 در کشور می‌گذرد، انتقادهای او هم ابعاد گسترده‌تری می‌گیرد. وزارت بهداشت در 7‌ماه گذشته به‌طور مرتب نسبت به برخی تصمیمات ستاد ملی مقابله با کرونا درباره نوع و شدت اعمال ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها مخالفت نشان داده و در مقابل اما بازخوردی از مخالفت‌هایش ندیده است. نمونه آن اجرای طرح ترافیک بود. همه این‌ها در شرایطی است که بیشترین فشار شیوع گسترده و لجام‌ گسیخته کرونا در کشور بر دوش نظام درمان است، تخت‌های پر شده بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌ها و اورژانس‌ها و مرگ و ابتلای هر روزه کادر درمان گواهی بر این مسئله است. 245روز از اعلام رسمی شیوع کرونا در ایران می‌گذرد و اوضاع هرروز وخیم‎تر می‎شود. روز دوشنبه آمار فوتی‌ها به بالاترین میزان در این 245روز یعنی 337نفر رسید و تا روز گذشته شمار فوتی‌ها ۳۱هزارو۳۴نفر اعلام شد. دیروز موارد جدید ابتلا به این ویروس رکورددار شد و عدد 5هزارو39 را نشان داد. همه اینها در شرایطی است که هنوز نخستین‌ماه از پاییز استثنایی به پایان نرسیده است. واکسن آنفلوآنزا هنوز در اختیار بسیاری از گروه‌های پرخطر قرار نگرفته و فعلا هم خبری از واکسن کرونا نیست. داروهای بیماران مبتلا به کووید-19 به‌سختی پیدا می‌شود و درباره اثربخشی آنها هم تردیدهای جدیدی ایجاد شده است. از آن طرف تخت‌های بخش مراقبت‌ ویژه بیمارستان‌ها نیز دیگر ظرفیت بیماران جدید را ندارد. همه اینها دست به ‌دست هم داده تا شرایط مدیریت کرونا در کشور سخت‌تر از قبل شود؛ وضعیتی که براساس نتیجه پژوهش مرکز مطالعات شهرداری تهران، حکایت از ناموفق بودن کشور در مدیریت کرونا داد.

عده‌ای به ما می‌خندیدند
وزیر بهداشت که روز گذشته در ستاد استانی پیشگیری و مدیریت بیماری کووید-19 استان آذربایجان غربی صحبت می‌کرد از وضعیت ناهماهنگی‌ها و رعایت نکردن پروتکل‌های بهداشتی انتقاد جدی کرد. به گزارش ایسنا، او به وضعیت آمارهای استانی شیوع کرونا اشاره کرد و گفت که یکی از اضطراب‌هایش، افتادن به سیاهچاله‌ای است که بیرون آمدن از آن کار دشواری باشد. وزیر بهداشت اقدامات این وزارتخانه در اوایل شیوع کووید-19 در کشور را مورد توجه قرار داد و گفت که آن زمان وقتی درباره پیشگیری صحبت می‌شد، عده‌ای نگاه‌های عاقل اندر سفیه می‌کردند، نمونه آن بستن راه‌های هوایی به چین بود: «عده‌ای به ما خندیدند که یعنی چه می‌گویی. من همان اوایل اپیدمی گفتم که آتشی بر نیستان این کشور خواهد افتاد که دامن تک‌تک خانواده‌ها را می‌گیرد.» وزیر بهداشت در ادامه به وضعیت تحریم‌ها علیه کشور اشاره کرد و گفت که بعد از واقعه کربلا، ملت شیعه چنین ظلمی را که امروز ما تحمل می‌کنیم، نکرده است.  او در بخش دیگری از صحبت‌هایش ادامه داد:« وقتی عده‌ای در هوای خوش رمیدند پرستاران بر سینه بیمار خمیدند و مبتلا شدند. در یک شهر من روزانه ۱۲ تا ۱۳پرستار دارند مبتلا می‌شوند.»  

تهران منبع ویروس است
او تهران را منبع ویروس اعلام کرد و گفت: «نمی‌توان اپیدمی را با خواهش جمع کرد. چند وقت است که ما داریم التماس می‌کنیم، اما کدامیک از پروازهای ما منطبق با پروتکل‌های بهداشتی است؟ چند‌ماه است که داریم خواهش می‌کنیم؟ چقدر من و همکارانم باید التماس کنیم؟ کجای دنیا وزیر بهداشت و پرسنل بهداشت و درمان دارند التماس می‌کنند. در کشورهایی که در جمع کردن اپیدمی موفق بوده‌اند، وزیر بهداشت می‌نویسد و می‌خواهد و همه مکلف به اجرا هستند. اینجا وزیر بهداشت تمنا می‌کند، خواهش می‌کند و زانو می‌زند، اما کسی گوش نمی‌دهد. کدام‌یک از اتوبوس‌های ما منطبق با اصول پروتکل‌های بهداشتی است؟ در تهران اعلام کرده‌ایم که داخل شهر منبع توسعه ویروس است که با جهش‌هایی که ویروس پیدا کرده، قدرت سرایتش ۱۰برابر شده است. گفتند تا پایان اردیبهشت اتوبوس اضافه می‌شود، اما یک اتوبوس هم اضافه نشد.» او گفت: «در ستاد ملی تقاضا کردیم هر کسی را که ماسک نزد، جریمه کنید، اما بروید آمار را دربیاورید که چند نفر را جریمه کردند. گفتیم جاده ببندید، چندتا را بستند؟ اینطور که نمی‌شود اپیدمی جمع کرد.» به‌گفته او، هم‌اکنون با ضعف حمایت نکردن از اجرای پروتکل و ضعف نبود ایستادن در مقابل پروتکل شکن و قانون شکن و برخورد با آنها مواجه هستیم: «من به‌عنوان وزیر بهداشت نمی‌توانم به تنهایی این اپیدمی و وضعیت را جمع کنم و جمع کردن آن اصل بسیار فراتر از این می‌خواهد.» او گفت اگر روزی قرار باشد موفق نبودن در مدیریت اپیدمی را به‌حساب وزارت بهداشت بنویسند، دهانم را باز خواهم کرد و می‌گویم چه کسانی چه کردند: «برای نمونه 2 یا 3 اتوبوس وقتی می‌خواستند از مرز خارج شوند به دستور استاندار به اردوگاهی در ورامین بازگردانده می‌شوند، اما دست‌هایی دوباره آنها را به مقصد می‌رساند و همین می‌شود تا کل مسیر آلوده شود، به‌طوری‌که آن منطقه کانون آلودگی کرونا شد. روزی چند اتوبوس مرزهای جنوب شرق این سرزمین را با انواع آلودگی طی می‌کند و به چالدران می‌رود. من که نمی‌توانم جلویش را بگیرم، کجا باید اجازه ندهد که اینها بیایند؟ اینها پرواز که نمی‌کنند، بلکه در طول این سرزمین با خودشان آلودگی می‌آورند. در کجای دنیا اجازه چنین تخلفی را می‌دهند؟ آمار دارم که تعداد زیادی از اینها در خانه‌های افراد در شمال استان شما پذیرایی می‌شوند تا بتوانند از مرز خارج شوند. اینها دردهایی است که اگر برای علاجش فکری نکنیم، این اپیدمی ما را گرفتارتر می‌کند.»