به یاد دوست عزیز هفته‌نامه‌ی دوچرخه، «سیروس برزو»
با داستان‌هایتان بارها به فضا رفتیم
آیدا ابوترابی:
دوست دوچرخه بود؛ نه از آن دوست‌های معمولی؛ از آن دوست‌هایی که دغدغه دارند. نگران و به‌فکر هستند و بدون آن‌که حتی بخواهی هم، برایت کاری می‌کنند. از آن دوست‌هایی که آدم دلش می‌خواهد با غرور سرش را بالا بگیرد و بگوید دوست من هم بود.
«سیروس برزو»، دوست نازنین هفته‌نامه‌ی دوچرخه بود. دوست عزیز همه‌ی نوجوان‌های امروز و دیروز و با یادگاری‌هایش، دوست عزیز همه‌ی نوجوان‌های فردا.
* * *
این‌ها را می‌نویسم و پنجره‌ی نرم‌افزار وُرد را پایین می‌کشم و جی‌میلم را باز می‌کنم. با ناراحتی کلمه‌ی «برزو» را آن بالا در بخش جست‌وجوی ای‌میل تایپ می‌کنم. به ثانیه نمی‌رسد که ای‌میل‌ها به‌سرعت ردیف می‌شوند. لینک‌ها، متن‌ها، عکس‌ها... نامه‌هایی پر از عشق به علم و دانش. پر از دغدغه برای نوجوانان ایران زمین. پر از مطالب پربار و عکس‌های دست اول. با خودم می‌گویم خوب است که فناوری به ما این امکان را داده که خاطراتمان از بین نروند. با یک کلیک، پرت می‌شوی به سال‌های پیش. بعد به خودم می‌گویم اما بعضی آدم‌ها آن قدر بزرگ‌اند و ردپایشان آن‌قدر عمیق و اثرگذار که اصلاً نمی‌شود که نباشند. همیشه در یاد و خاطره‌ی ما هستند. آقای برزو هم یکی از آن‌ها بود. روزنامه‌نگار، مترجم، نویسنده و پژوهشگری به‌نام در علوم فضایی کشورمان که سال‌ها فعالیتش برای ارتقای دانش فضایی و ترویج علم ستودنی است.
جی‌میلم را می‌بندم و صفحه‌ی گوگل را باز می‌کنم. نام سیروس برزو را آن بالا می‌نویسم. سیل مطالب و اخبار درباره‌ی او و تیتر خبر درگذشتش به تاریخ 13 مهرماه به دلیل بیماری کرونا سر می‌رسند. کرونا او را هم از ما گرفت و غم به دل ما ریخت. آقای برزو با صدای گرم و چهره‌ی آرامش، سال‌ها به دفتر دوچرخه سر می‌زد و هربار با آلبوم عکس‌ها و وسیله‌هایی جالب، از موزه‌اش برایمان می‌گفت و می‌نوشت. از آرزوهایش برای ایران و کارهای زیادی که باید انجام شود... وارد وبلاگش می‌شوم و یکی از آخرین مطالبش را می‌خوانم:
«...سفر به فضا هم خطرناک است. مگر سفر در روی زمین خطرناک نیست؟ شاید برای شما جالب باشد بدانید که به دلیل بررسی‌های دقیقی که روی سفینه‌ها انجام می‌شود، خطر آن‌ها کم‌تر از بعضی وسیله‌های نقلیه‌ی زمینی است. اما حتی اگر هم خطرناک باشند، با توجه به فایده‌هایی که سفرهای فضایی برای انسان دارند، نمی‌شود آن‌ها را کنار گذاشت. شما می‌دانید که برای بالابردن دانش بشر و شناخت بیش‌تر از کره‌ی زمین، انسان‌های زیادی خطر کردند و به سفر در نقاط خطرناک رفتند و بعضی هم جان خود را از دست دادند...»
بله آقای برزو، سفر به فضا خطرناک است و سفر روی زمین هم. مهم وجود آدم‌هایی مثل شماست که بودند و هستند تا ما بیش‌تر بدانیم و آگاه شویم. شما فضانورد نبودید، اما ما را بارها با داستان‌هایتان به فضا بردید. افق دید جدیدی را برایمان گشودید و یادمان دادید که باید دغدغه‌ی آن‌چه را برایمان مهم است، داشته باشیم و برایش تلاش کنیم. به یادتان هستیم و قدردان همه‌ی زحماتتان...
وبلاگ سیروس برزو:cborzu.mihanblog.com
در همینه زمینه :
