همان قصه همیشگی

   احسان بهرام غفاری      

پلیس تهران در مهرماه سال42 قانونی را ابلاغ کرد که درگیری‌های بسیاری بین مردم و رانندگان تاکسی پیش آورد. براساس این قانون تاکسی باید به‌صورت دربستی اقدام به جابه‌جایی مسافران کند و از مسافران خواسته شده بود که اگر راننده اقدام به سوار کردن مسافر دیگری بین راه کرد، مسافر حق دارد به‌جای 15ریال، تنها 5ریال پرداخت کند. مسافران خوشحال از این قانون هم تنها 5ریال پرداخت می‌کردند و همین باعث شد که صحنه‌های دعواهای کلامی و گاهی‌اوقات فیزیکی مسافر و راننده تاکسی بر سر یک‌ تومان در شهر زیاد شود. از آن‌طرف عده‌ای از مسافران معتقد بودند که به‌دلیل کمبود تاکسی، نمی‌شود چنین انتظاری داشت. دقایق زیادی باید در خیابان ماند و همه تاکسی‌ها هم مسافری دارند و کسی به مقصدش نخواهد رسید؛ از سوی دیگر پلیس هم در این میان اعلام کرد که از قانون جدید همه راضی هستند و اگر تاکسی اقدام به چنین کاری کند، حق شکایت و گزارش برای مسافر کاملا پابرجاست و تاکسی‌ها فقط باید دربستی باشند. مخلص کلام اینکه این قانون نه رعایت شد و نه کسی توان رعایت آن ‌را داشت و تا مدت‌ها خیابان‌ها صحنه دعوای رانندگان عصبانی و مسافران قانون‌مدار شده بود.