کار فدائیان نبود

در میان آشفته بازار سیاست ایران در دهه 20شمسی، قتل‌ها و ترورهای سیاسی زیادی در کشور رخ داد که برخی از آنها دوران‌ساز و تاریخ‌ساز شدند. فدائیان اسلام به‌عنوان یک گروه معتقد به حذف مخالفان سیاسی و عقیدتی خود در این فضا، رفتاری دوگانه و خاص داشت. از یک سو با ترور رزم‌آرا براساس رأی مجلس شورای ملی، ضارب آن یعنی خلیل طهماسبی نه‌تنها از مجازات مصون ماند که به‌عنوان یک قهرمان ملی هم مطرح شد؛ در سوی دیگر اما قتل‌های بی‌صاحبی هم بود که برخی از اعضای فدائیان اسلام سعی می‌کردند آنها را به نفع خود مصادره کنند یا از آن بهره ببرند. یکی از این قتل‌ها، ترور دکتر عبدالحمید زنگنه، وزیر فرهنگ دولت رزم‌آرا بود که توسط نصرت‌الله قمی که گفته می‌شد دانشجوی او بود صورت گرفت. براساس خاطرات اعضای فدائیان اسلام، نصرت‌الله قمی عضو فدائیان اسلام نبود و ظاهرا می‌خواسته با زور از این استاد حقوق دانشگاه تهران نمره بگیرد که وی از این کار امتناع کرده بود و قمی او را در صحن دانشگاه ترور کرد. در ایامی که قمی در زندان بود، نواب صفوی هم برای مدتی به زندان افتاد. او خودش را به نواب نزدیک کرد تا شفاعتش را کند. حتی نواب در دادگاهی که برای قتل زنگنه ترتیب داده شد شرکت کرد. فدائیان اسلام سعی کردند که او را نجات دهند حتی خلیل طهماسبی که به رأی نمایندگان مجلس قهرمان ملی شناخته شده بود، مذاکره می‌کرد که قتل زنگنه توسط قمی را حذف عنصری ضد‌ملی همانند رزم‌آرا جلوه دهد که موفق نشد و این قاتل توسط دولت مصدق محاکمه و اعدام شد.