ابتهاج علیه سینمای فارسی

  سعید مروتی 

افزایش تولیدات سینمایی و راه‌افتادن استودیوهایی تازه و رونق نسبی تولید و اکران در سال1332، امیدهایی برانگیخت که در همان ابتدای سال 1333 جای خود را به بیم و نگرانی بابت سرنوشت این صنعت نوپا داد. ابوالحسن ابتهاج، شهردار وقت تهران تصمیم گرفت عوارض شهرداری را از 25درصد به 40درصد افزایش دهد. مخالفت جمعی فعالان سینما با این تصمیم شهردار و رایزنی با مقامات بالادستی هم با وجود تمام وعده‌ها در نهایت مشکلی را حل نکرد. بحران عوارض شهرداری، اهمیت تشکل و اتحادیه را به جمع نه‌چندان منسجم سینمایی‌ها یادآور شد. تهیه‌کننده‌ها معترض شدند و مطبوعات هم به  میدان آمدند ولی مرغ ابتهاج یک پا داشت. عوارض سنگین شهرداری پابرجا ماند و صبوری و تعویق اکران هم دردی را دوا نکرد. سینمای تازه‌رونق‌گرفته حالا با چشم طمع شهرداری به عایدی‌اش مواجه شده و از طرف دیگر فیلم خارجی با دوبله فارسی در ایتالیا، به‌عنوان رقیبی قدر به میدان آمده بود. دکتر کوشان که تلاش‌هایش برای حل بحران عوارض 40درصدی شهرداری، به جایی نرسید، در نهایت تولیدات پرخرج پارس فیلم را روانه اکران کرد و شکست خورد. «شاهین طوس» همانطور در گیشه ناکام‌ماند که «افسونگر» راه به جایی نبرده‌بود. پرویز خطیبی، پرکارترین کارگردان سال هم با 4 فیلم 4 شکست تجاری را تجربه‌کرد؛ سرنوشت محتوم بیشتر فیلم‌های اکران 33. راهکار وضع‌کننده عوارض 40درصدی هم برای حل بحران جالب بود؛« بروید فیلم پرفروش بسازید.»