بانوی واقف

 ستایش یگانه     

زهرا‌سلطان عزت‌السلطنه، دختر رضاقلی‌خان نظام‌‌السلطنه و خدیجه سلطان آشتیانی، حول‌وحوش سال1273 متولد شد و در سال1289، در حالی‌ که 16سال داشت، با عباس‌میرزا سالارلشکر (فرزند عبدالحسین میرزا فرمانفرما) وصلت کرد. سالارلشکر از مخالفان الغای سلطنت خاندان قاجار و اعلام سلطنت رضاخان بود و به همین دلیل با روی کار آمدن رضاخان از امور حکومتی بیرون گذاشته شد. او در سال1314 پس از مدتی بیماری در برلین درگذشت و زهرا‌سلطان ماند با 6 کودک قد و نیم‌قد. پس از مرگ شوهر، زندگی و رضاخان، هر دو، بر او و فرزندانش سخت گرفتند، اما زهرا‌سلطان تصمیم گرفته بود تلخی‎های روزگار را با محبت کردن به دیگران شیرین کند. وی در سال‌های 1320 تا 1359 اطفال مستمند و بی‌‌سرپرست زیادی را تحت‌تکفل خود گرفت؛ پسرانی را که قبول حضانت کرده بود، پس از رسیدن به سن بلوغ و فراگرفتن کارهای فنی، دست‌شان را جایی در بازار بند می‌کرد و دختران به سرپرستی‌گرفته را فنون خانه‌‌داری می‌آموخت و پس از تهیه جهیزیه‌‌ای آبرومندانه، راهی خانه‌بخت می‌کرد. علاوه بر نگهداری از ایتام و بی‌سرپرستان، آنچه نام زهرا‌سلطان نظام‌مافی را بلندآوازه کرد، اهتمام وی به ساختن مسجد، کتابخانه و مدارس مختلف در شهرهای متعدد بود. با وجود مشکلات اقتصادی‌ای که با آنها دست به گریبان بود، هزینه این امور خیر را از محل درآمد املاک موروثی‌اش فراهم می‌کرد. 
کمک مالی برای ساخت بیمارستان عباسی در شهرستان میاندوآب در سال1333، واگذاری 5هزار مترمربع و 2میلیون ریال وجه نقد به وزارت فرهنگ وقت برای تأسیس مؤسسه‌ای تعلیماتی در سال1338 در قریه مهرآباد تهران، احداث و وقف دبیرستان زهرا نظام‌مافی و تکمیل کلاس‌های آن در سال1340 در ناحیه11 تهران از امور خیریه‌ای است که زهرا‌سلطان از خود به یادگار گذاشته است.