یادداشت
دفاع‌مقدس؛ ایثار جمعی برای دفاع از امنیت
پیروز حناچی- شهردار تهران
فرارسیدن ایام مبارک هفته دفاع مقدس، بهانه‌ای است برای گرامیداشت یاد و نام شهدای والامقام ایران و اسلام و همچنین بازاندیشی در روش و منشی که با تاسی به آموزه‌های انقلاب و امام عزیز توانست با خلق حماسه‌های ماندگار طی 8 سال دفاع جانانه؛ امنیت را برای مردم ایران به ارمغان آورد.
امروز همگان می‌دانیم برقراری امنیت پایدار برای همه شهروندان، یکی از مهمترین وظایف هر ساختار حکومتی و از ضروریات توسعه پایدار برای هر کشور است. امنیت و احساس امنیت، به صورت فردی برای اکثریتی از جامعه قابل تامین شدن نیستند و فقط در یک تلاش و مشارکت جمعی و در بستری از اعتماد اجتماعی می توان به آنها دست یافت.
تجربه کشور ما در ایام دفاع مقدس شاهد مهمی در تایید این مدعاست. کشور ما به مدت 8 سال درگیر جنگی نابرابر شد که ا ز جانب قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی بر ایران انقلابی تحمیل شد.
در طول این 8 سال نه فقط استان‌های مرزنشین کشور که بسیاری دیگر از شهرهای کشور آماج حمله و بمباران‌های رژیم بعثی عراق قرار گرفتند. همگان می دانستند که کشور ما از حیث تکنولوژی‌های نظامی و قدرت تجهیز نیرو در موضعی نابرابر با دشمن بعثی قرار دارد.
اما وجود همبستگی اجتماعی ناشی از آرمان‌های انقلاب، این تهدید بزرگ را به فرصتی عظیم برای اکثریت جامعه برای شکوفایی و دفاع جمعی از امنیت خود بدل نمود.
تا جایی که فوج جوانان کشور، فرد فرد خود را فدای امنیت و آرامش جامعه نمودند. در جنگ جلوه هایی دیدنی از اعتماد میان مردم وجود داشت که همین مسئله باعث شد حتی در سخت‌ترین لحظات جنگ، کمتر افرادی به این مسئله فکر کنند که امنیت‌شان را جدا از جمع دنبال کنند. سیل رزمندگانی که متناسب با اقتضائات فرهنگ ایثار، فداکاری و شهادت راهی جبهه‌های نبرد می‌شدند، نظام تعلقات جمعی‌ای داشتند که به آنها کمک می‌کرد خود را در پیوند با جامعه تعریف کنند و نه جدا از آن.
به همین دلیل در کل دوران جنگ ما شاهد ایثار و مشارکت همگانی در تامین امنیت پایدار کشور بودیم.
هر کسی به سهم خود، خودش را در پیوند با دیگران تعریف می‌کرد و همین مسئله نیروی عظیمی‌را در جامعه ایجاد کرد که توانست در برابر تجاوز دشمن مقاومت کند و با عقب راندن دشمن متجاوز در نهایت امنیت را برای همگان تامین کند.
وجود چنین نیرویی در جامعه باعث تولید اعتماد به نفس و خودباوری در جوانانی شد که در نبردی از حیث تکنولوژیک و نظامی‌نابرابر بتوانند با تکیه بر آرمان‌ها و نیروی جمعی خود، به درجه‌ای از اعتماد به نفس، خودباوری و خلاقیت دست پیدا کنند که به رغم نابرابری سخت افزاری میهن عزیزمان را سربلند از این هنگامه سخت بیرون آورد. نیروهای جوان ما در این میدان‌های نبرد کارآزموده شدند و هر جا مشکلی در کشور پیش می‌آمد با اتکا به همین حس تعلق جمعی، روحیه فداکاری، جوانان پر انرژی، آرمانگرا و آزموده شده در شرایط جنگی کشور توانست بر آن مشکلات غلبه کند. بی‌آنکه در پیوندهای استوار میان اقشار مختلف جامعه خللی به وجود آید. دفاع از میهن با مشارکت همه اقشار و اقوام و گروه‌های اجتماعی در کشور پیش رفت و به بازتولید ارزش‌های اخلاقی و انسانی در جامعه منجر شد. ارزش‌هایی که حفظ و تداوم آنها امروز رسالت همه ماست.
ما امروز و در این شرایط دشوار تاریخی نیازمند فراخوان مجدد تجربه دفاع مقدس هستیم. تجربه‌ای که در آن بخش‌های مختلف جامعه به دلیل وجود ارزش‌های والای انسانی و نظام تعلقات جمعی مشترک، برای دیگران دست به فداکاری و ازخودگذشتگی زدند و موفق شدند در نهایت ضمن تأمین امنیت همگان از ارزش‌های انقلاب اسلامی‌دفاع کنند. آن روحیه می‌تواند هر تهدیدی را برای ما به فرصت بدل کند. ما بدون تقویت روحیه ایثار، از خودگذشتگی و آرمانگرایی، پیدا کردن ارزش‌ها و وجوه مشترک و حداقلی کردن نقاط اختلاف، نمی‌توانیم احساس امنیت پایدار را میان بخش‌های مختلف جامعه ببریم. ما باید یکدیگر را به رسمیت بشناسیم و فرهنگی را که حاضر است برای دیگرانی که ضرورتا مثل ما زندگی نمی‌کنند و نمی‌اندیشند فداکاری کند تقویت کنیم. آنان که جان خود را در ایام جنگ برای حفظ کشورمان فدا کردند به سعادت و سلامت و امنیت همه مردم می‌اندیشند. روش و منش سردار والامقام شهید قاسم سلیمانی به خوبی گواه این منش است و البته حضور میلیونی مردم در مراسم تشییع ایشان، نشان داد اقشار مختلف مردم(با منش‌ها و روش‌های متنوع سیاسی و اعتقادی) قدرشناس فداکاری کسانی هستند که خالصانه برای عموم ملت، ایثارگری می‌کنند. امروز ما وظیفه داریم راه آنها را ادامه دهیم. در غیر این صورت و در صورت گام‌برداشتن در مسیر تنش‌ها و اختلافات بی پایان، هیچ یک احساس امنیت نخواهیم کرد.
«وَلا تَنازَعوا فَتَفشَلوا وَتَذهَبَ ریحُکُم.» فراخواندن و پیروی از منش شهدا، دریچه‌ای است برای حرکت ما به سوی امنیت پایدار و ماندگاری که در پایان جنگ از آنها برای ما به یادگار مانده است. یادشان گرامی‌و راهشان پر رهرو باد.
