مدرسه با سرگیجه

ا‌صغر بادپر:
نامش سهاست؛ قرار بود برود سال هشتم! امتحان‌های پایانی هفتم را به‌سختی داد، چون تمرکز یادگیری از راه تلویزیون و شبکه‌ی شاد را نداشت. در امتحان‌های پایان سال، برای بعضی از درس‌ها از کتاب کمک گرفت، اما تقریباً بیش‌تر درس‌ها را از نیمه‌ی کتاب نخوانده بود. او و خواهرش برای سال تحصیلی جدید ثبت‌نام نشده‌اند. هم هزینه‌ی اینترنت بالاست و هم آن‌ها از یک گوشی برای شرکت در کلاس‌هایشان استفاده می‌کردند و گاهی کلاس‌هایشان هم‌زمان بود. سها امسال قرار است آموزش خیاطی ببیند و بعد از تمام‌شدن کرونا دوباره درسش را ادامه بدهد.

فرصت چندانی نمانده؛ آغاز سال تحصیلی جدید، ١٥شهریور باشد یا اول مهر، فرقی ندارد؛ هنوز برخی از دانش‌آموزان برای سال تحصیلی
1400-1399 ثبت‌نام نکرده‌اند!
هنوز بین وضعیت قرمز، سفید و زرد شهرها سرگردانیم. سه وضعیتی که هم در نوسان هستند و هم تکلیف نوع آموزش سال آینده‌ی تحصیلی را مشخص می‌کنند.
می‌دانیم که سه وضعیت قرمز (آموزش مجازی)، زرد (آموزش نیمه‌حضوری) و سفید (آموزش حضوری) برای سال تحصیلی جدید در نظر گرفته شده که آموزش و پرورش براساس شرایط استان‌ها و تصمیم ستاد ملی مبارزه با کرونا اقدام می‌کند؛ اما هنوز بین خبرهای مربوط به سال تحصیلی جدید سرگیجه گرفته‌ایم.
برنامه‌ای ندارند!
مادر آفرین دیروز که به جلسه‌ی مدرسه رفته بود، با بلاتکلیفی برگشت؛ چون نمی‌توانست بگوید مدرسه برای سال آینده چه برنامه‌ای دارد. تند‌وتند هرچه را شنیده بود برای ما گفت تا یادش نرود. او گفت: «تقریباً هیچ برنامه‌ی قطعی و مشخصی از طرف مدرسه ارائه نشده. نمی‌دانم هنوز وضعیتمان چه‌طور است. یک روز در هفته به مدرسه می‌روند یا روزهای زوج و فرد یا اصلاً نمی‌روند. نمی‌دانم بالأخره با کدام سرور وصل می‌شویم، چند ساعت در روز کلاس آنلاین دارند و...» در خبرهای مربوط به مدرسه می‌خوانیم که یکی از نمایندگان مجلس گفت: «شهریور‌، زمان درستی برای آغاز سال تحصیلی نیست؛ چون ساعت بیولوژیک مناسب دانش‌آموزان برای شروع درس و مدرسه، اول مهر است.»
به گزارش شبکه‌ی اطلاع‌رسانی راه‌دانا، «علیرضا منادی» نماینده‌ی مردم تبریز، آذرشهر و اسکو گفته است: «در کمیسیون آموزش مجلس برای رئیس‌جمهور سه نامه به‌منظور تأمین اینترنت رایگان دانش‌آموزان و معلمان، تأمین لوازم الکترونیکی هم‌چون لپ‌تاپ و موبایل و هم‌چنین ارائه‌ی سیم‌کارت کنترل‌شده برای دانش‌آموزان ارسال شده است که رئیس‌جمهور ارائه‌ی سیم‌کارت کنترل‌شده به دانش‌آموزان را تأیید کرده است.»  در همین خبر می‌خوانیم که دسترسی دانش‌آموزان حاشیه‌ی شهر به آموزش مجازی مهم است؛ اگر آن‌ها به مدرسه و آموزش مجازی دسترسی نداشته باشند، به بازار کار می‌پیوندند و ترک تحصیل در کمین است. نامش محمد است؛ مدرسه کلاس‌های آنلاین داشته و او تقریباً نمره‌های خوبی گرفته است. او سال گذشته تبلت و لپ‌‌تاپ و وای‌فای نداشت و به ناچار از اینترنت گوشی پدرش برای برگزاری کلاس‌ها استفاده می‌کرد.
آن‌ها هنوز برای ثبت‌نام در مدرسه تصمیم نگرفته‌اند! مدرسه‌ی دولتی برای راه‌اندازی و تقویت آموزش آنلاین هزینه می‌گیرد و هزینه‌ی مدرسه‌ی غیرانتفاعی‌ قبلی‌اش، براساس بخش‌نامه‌ی دولت ٣٠درصد اضافه شده است! به این ترتیب محمد هنوز نمی‌داند قرار است به کدام مدرسه برود.
در خبری می‌خوانیم که «قاسم احمدی‌لاشکی»، معاون وزارت آموزش‌ و پرورش؛ در نشست خبری مجازی با رسانه‌ها اعلام کرده ۷۵درصد دبیرستانی‌ها در مدارس ثبت‌نام کرده‌اند و رایزنی برای رایگان‌شدن اینترنت «شاد» هم‌چنان ادامه دارد. این در حالی است که بسیاری از دانش‌آموزان از شبکه‌ی شاد راضی نبودند.
نامش نازنین است؛ وقتی معلم تکلیف را اعلام می‌کرد و برای ارسال تکالیف فرصتی 10دقیقه‌ای می‌داد، او همیشه برای ارسال مطالب مشکل داشت و از کلاس جا می‌ماند. نامش علیرضاست؛ گاهی پاسخ سؤالی را فقط یک‌بار برای معلم ‌می‌فرستاد و آن جواب 10بار برای معلم ارسال می‌شد. نامش سپهر است؛ او با گوشی مادرش وارد شبکه‌ی شاد می‌شد که سیستم‌عامل آی‌او‌اس دارد و برای نصب‌کردن شبکه‌ی شاد مشکلات زیادی داشتند. نامش سماست و شاید برای سال تحصیلی جدید ثبت‌نام نکند! در این میان بعضی از والدین در حال جمع‌کردن امضا برای تعطیلی یک‌ساله‌ی مدارس هستند؛ در بیانیه‌ی آن‌ها که در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود، خطاب به رییس‌جمهور نوشته شده: «همان‌طور که مستحضرید دانش‌آموزان برای یادگیری دروس در سال جاری، باید مدت زیادی را در فضای مجازی بگذرانند. بسیاری از دانش‌آموزان توان پرداخت هزینه‌های اینترنت را ندارند. سرعت اینترنت پایین است. هم‌چنین چشم بچه‌ها در اثر کار مداوم با تلفن‌همراه یا لپ‌تاپ اذیت می‌شود. خیلی از دانش‌آموزان در درس‌های گوناگونی مثل ریاضی، زیست‌شناسی و... مشکل دارند. این درس‌ها برای یادگیری حتماً نیاز به کلاس حضوری دارد و در فضای مجازی قابل آموزش نیست. در شرایط فعلی نیز امکان تشکیل کلاس حضوری به‌دلیل خطرات آن وجود ندارد...»  شاید این اولین شهریور و پاییزی باشد که رنگ و بوی مدرسه ندارد. اولین ماه مهری که نگرانی سرموقع رسیدن و کلاس‌بندی ندارد. نه فقط به این دلیل که نیمه‌ی شهریور مدرسه‌ها باز می‌شوند. نه فقط به این دلیل که مشخص نیست چه‌قدر از کلاس‌ها حضوری‌اند و چه‌قدر غیرحضوری!
مشخص نیست چه‌قدر دانش‌آموز هنوز ثبت‌نام نکرده‌اند و چه‌قدر دانش‌آموز به امکانات کلاس غیرحضوری و آنلاین دسترسی ندارند و اینترنت هم که هزینه‌بر و کند است. فقط می‌دانیم طبق آخرین صحبت‌های مسئولان، در وضعیت قرمز هیچ‌مدرسه‌ای به‌صورت حضوری باز نمی‌شود.