فیلسوف نجف
سید حسین بادکوبه‌ای، مهم‌ترین استاد فلسفه در حوزه نجف است
سید محمد حسین محمدی
جدال میان عارف، فقیه و فیلسوف، جدالی قدیمی است و از زمان حیات ائمه نیز وجود داشته است. در حوزه‌های علمیه نیز این نزاع به شکل‌های مختلف بروز و ظهور داشت. فضای کلی حوزه نجف به فقه تمایل داشت و درنتیجه عارف و فیلسوف جایگاه چندان درخوری نداشتند. جریان کلی حوزه نجف به شکل کاملاً روشنی مرزبندی‌های خودش را با دو جریان دیگر روشن کرده بود. در این میان ولی معدود کسانی بودند که اگرچه در دسته فیلسوفان قرار‌می‌گرفتند اما توسط جریان فقاهتی نجف مورد‌اعتماد و تکریم واقع می‌شدند. دو نفر از این افراد مرحوم شیخ محمدحسین غروی اصفهانی(کمپانی) و سیدحسین بادکوبه‌ای بودند. شهرت غروی اصفهانی به‌دلیل وارد‌کردن بحث‌های فلسفی در علم اصول فقه بود، قدرت و اشتهار علمی او در اصول فقه سبب شده بود تا فقهای هم‌عصرش او را به‌عنوان چهره‌ای اصولی بپذیرند و از این بابت مورد اکرام بود اما داستان سیدحسین بادکوبه‌ای داستانی کاملاً متفاوت بود. بادکوبه‌ای اگرچه در فقه و اصول جایگاه کمی نداشت و حتی بر مکاسب حاشیه نوشته بود، اما شهرت او به تمامه به فیلسوف بودنش برمی‌گشت. آیت‌الله خویی معتقد بود که بادکوبه‌ای اسفار را حتی از غروی اصفهانی بهتر تدریس می‌کند. قدرت تدریس او و تعابیری که از شاگردانش نقل شده، سبب می‌شود تا بتوان او را با قاطعیت مهم‌ترین استاد فلسفه نجف، در دوره خودش نامید. بادکوبه‌ای توانست نسلی از شاگردانی را تربیت کند که نبض فلسفه اسلامی را در دوران معاصر به‌دست بگیرند، بزرگانی همچون علامه طباطبایی، سیدمحمدحسن الهی و شیخ محمدتقی آملی از جمله شاگردان او بودند. متأسفانه از زمان وفات سیدحسین بادکوبه‌ای از سال(1318) تا به امروز تحقیقات بسیار اندکی در رابطه با جایگاه و اندیشه‌های او انجام شده است. امید است در تحقیقات جدید، نقش و جایگاه او در فلسفه اسلامی بیش‌ازپیش روشن شود.
