همه متهمان یک رسوایی

هیوا یوسفی

در پروسه امضای قرارداد فدراسیون فوتبال ایران با مارک ویلموتس، سرمربی پیشین تیم ملی، افرادی آگاهانه یا نا آگاهانه به مسئولیتشان عمل نکرده‌اند. نتیجه این اهمال، هزینه‌ای نزدیک به 10میلیون یورو برای مردی است که تنها 4بازی رسمی روی نیمکت تیم ملی ایران نشست و 2 بازی سرنوشت‌ساز از این 4بازی را هم باخت.

 1- اعضای مجمع فدراسیون فوتبال
اساسنامه فدراسیون فوتبال، برخلاف اساسنامه دیگر رشته‌های ورزشی اختیارات گسترده‌ای به اعضای مجمع داده است. آنها که نزدیک به 74نفر هستند، صورت‌های مالی سال گذشته و نیز بودجه سال آینده را بررسی می‌کنند. مثلا می‌توانستند اسفند سال97که فدراسیون بودجه سال 98را به مجمع برده بود، از رئیس و
هیأت رئیسه بپرسند چقدر قرار است برای انتخاب سرمربی تیم ملی هزینه شود. اسناد می‌گوید بودجه سال 98فدراسیون 97میلیارد تومان(شش و نیم میلیون یورو به قیمت آن روز) بسته شده، آیا آن روز اعضای مجمع نمی‌دانستند که هیأت رئیسه می‌خواهد دو و نیم میلیون یورو- بیش از یک سوم بودجه کل فوتبال- را به سرمربی تیم بزرگسالان بدهد؟
در طول سال 98و 99شواهد نشان می‌داد که فدراسیون قرارداد بدی با سرمربی تیم ملی بسته و امکان خسران برای فوتبال ایران وجود دارد. چرا در این مدت مجمع از حق قانونی‌اش برای سؤال از رئیس و هیأت رئیسه و درصورت نیاز، برکناری آنها استفاده نکرد؟

    2-اعضای هیأت رئیسه فدراسیون
اگر ادعای احسان قاضی‌زاده هاشمی، نماینده مجلس درست باشد، مهدی تاج، رئیس وقت فدراسیون فوتبال، قرارداد با مارک ویلموتس را یک هفته پس از آنکه نهایی شده بود، به تأیید هیأت رئیسه رسانده است. چرا باید اعضای هیأت رئیسه زیر بار چنین چیزی بروند؟ آنها چه ملاحظه‌ای داشته‌اند که از حقوق قانونی‌شان در تصمیم‌گیری‌ها استفاده نکرده‌اند؟

   3-رئیس فدراسیون
مهدی تاج می‌تواند متهم اصلی این پرونده باشد. او باید توضیح بدهد که چرا هیأت رئیسه را از مذاکره با ویلموتس آگاه نکرده بود، چرا قرارداد ویلموتس، آنگونه که گفته می‌شود، به تأیید بخش حقوقی فدراسیون نرسیده بود؟ واسطه‌های غیررسمی که او برای مذاکره با ویلموتس از آنها کمک گرفته بود، چه کسانی بودند و از طرف چه‌کسی معرفی شده بودند؟ چرا کمیته فنی فدراسیون از پروسه انتخاب سرمربی خارج شده بود؟ انتخاب وکلای بین‌المللی برای دفاع از این پرونده در فیفا، طبق چه ضوابطی بوده؟

   4- وزیر ورزش و جوانان
حتی اگر از شواهدی که نشان می‌دهد مسعود سلطانی‌فر از جزئیات قرارداد با ویلموتس آگاه بوده بگذریم، اگر اعتراف مازیار ناظمی، مدیر روابط عمومی وقت وزارتخانه درباره اضافه شدن یک بند این قرارداد به دستور وزیر را هم نادیده بگیریم، باز هم کسی نمی‌تواند ادعا کند که قرارداد ویلموتس و رسوایی امروز ربطی به سلطانی‌فر ندارد.
وزیر ورزش و یکی از معاونانش، طبق اساسنامه عضو مجمع فدراسیون فوتبال هستند؛ همینطور مدیرعامل پرسپولیس و استقلال. مدیران این دو باشگاه دولتی منصوب وزیر هستند و از او حرف‌شنوی دارند. به این ترتیب وزارت ورزش حتی اگر نخواهد از دیگر اعضای دولتی مجمع هم کمک بگیرد، قدرت زیادی در فوتبال دارد. او هر زمان بخواهد می‌تواند مجمع فوق‌العاده بگذارد و  هیأت رئیسه فدراسیون را بازخواست کند. مسعود سلطانی‌فر به‌عنوان مؤثرترین عضو مجمع فدراسیون نمی‌تواند بگوید از آنچه در هیأت رئیسه فدراسیون می‌گذشته، بی‌خبر بوده است. چنین ادعایی معنایش آن است که او کفایت لازم برای حضور در مجمع را نداشته و اجازه داده است دیگران از این بی‌کفایتی سوءاستفاده کنند.